Διαβάστε το τουλάχιστον, το ρημάδι...

Καθίστε να το διαβάσετε τουλάχιστον πριν πανηγυρίσετε, επειδή σας λένε πως πρέπει να πανηγυρίσετε. Τουλάχιστον διαβάστε το κείμενο της απόφασης του Εurogroup, πριν πάτε για ύπνο ευτυχισμένοι επειδή «οι εταίροι... δεν απαιτούν πρόσθετα μέτρα».

- Τα λέει όλα εκεί: Δείτε πως «Η Ελλάδα θα εφαρμόσει ως μέρος των προαπαιτούμενων για την πρώτη αξιολόγηση: Τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος (ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΧΘΕΣ), τη μεταρρύθμιση της φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων (κάποια ΨΗΦΙΣΤΗΚΑΝ ΧΘΕΣ) και πρόσθετα δημοσιονομικά παραμετρικά μέτρα, όπως η μεταρρύθμιση του ΦΠΑ (ΈΡΧΕΤΑΙ) και μέτρα για το μισθολογικό κόστος στο δημόσιο (ΕΡΧΕΤΑΙ).
- Δείτε για τον «αυτόματο μηχανισμό έκτακτης ανάγκης» και πως περιορίζει αυτόματα τις δαπάνες στο εξής χωρίς άλλους νόμους και χρονοτριβές με δημοκρατικές διαδικασίες,  και λοιπά δαιμόνια. (Στο εξής δε θα μπαίνουν στον κόπο να ψηφίζουν κακά μέτρα οι βουλευτές θα φροντίζει ο «κόφτης» για όλα, ώστε να μην εκτίθενται). Άραγε αυτά δε θα είναι επιπλέον μέτρα;
- Εδώ μια σημείωση: Ο «κόφτης» θα μπαίνει κάθε Μάιο. Μέχρι τον επόμενο Μάιο μεσολαβεί ακόμα μία αξιολόγηση τον Σεπτέμβριο. (Αυτή που ολοκληρώνεται είναι υποτίθεται του περυσινού Νοεμβρίου). Στις υποχρεώσεις της Ελλάδας ακόμα και αν πάρει με όλα αυτά τα προαπαιτούμενα την τωρινή  δόση των 5,7 δις περισσεύουν τουλάχιστον άλλα 2 δις έως το τέλος του χρόνου. Οπότε οι βουλευτές θα χρειαστεί να ξαναψηφίσουν μέτρα που θα ζητούν ξανά οι δανειστές, εκεί γύρω στο τέλος του χρόνου αφού δε θα βγαίνει και πάλι ο λογαριασμός και θα θέλουμε πάλι τη δόση μας. ΜΕΤΑ θα έρθει ο «κόφτης».
 - Δείτε επίσης στο κείμενο για την ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ (μόνο) εξαίρεση για τα μικρά δάνεια που έχουν ως ενέχυρο πρώτη κατοικία.
- Δείτε ότι το Eurogroup μας ανακοινώνει ότι έρχεται ο νόμος για το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων με τις πρώτες μεταβιβάσεις δημόσιας περιουσίας να είναι στα προαπαιτούμενα και με το εποπτικό του συμβούλιο να διορίζεται, λέει, σε λίγες μέρες, τον Ιούνιο του 2016. (Δε λέει από ποιον).
-  Δείτε ότι το πιο ενθαρρυντικό στις φράσεις για το Χρέος είναι η «αλλαγή του προφίλ αποπληρωμής» και εκείνα τα τρία στάδια συζήτησης που αφήνουν περιθώριο για κάθε ερμηνεία.
-  Ή μάλλον όχι για "κάθε" ερμηνεία. Παρακάτω λέει πως «αποκλείεται το ονομαστικό κούρεμα του χρέους» (μπορείτε να το συγκρίνετε και με τη φιλολογία για «διαγραφή του Χρέους όπως της Γερμανίας το 1953»)
- Δείτε επίσης ότι στο ίδιο ευχολόγιο για το χρέος περιλαμβάνεται και η «παροχή κινήτρων για τη διαδικασία προσαρμογής της χώρας, ακόμη και μετά τη λήξη του προγράμματος» (δηλαδή μνημόνιο για πάντα).

-------------

Και δώρο για το τέλος, ειδικά αν είστε φετιχιστές με τις κακές λέξεις. Σημειώστε και εκείνη τη φράση κάτω κάτω ότι μετά τη συμφωνία για τον μηχανισμό έκτακτης ανάγκης (σ.σ. κόφτης δαπανών) «το Eurogroup προσβλέπει να λάβει γρήγορα το σχέδιο του συμπληρωματικού ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ αντίληψης, συμπεριλαμβανομένης της τελικής πλήρους λίστας προαπαιτούμενων». Στο αρχικό κείμενο «MoU - Memorandum of Understanding» .

Αυτά και καληνύχτα.

Ακολουθεί η μετάφραση από το ThePressProject: 

«Το Eurogroup χαιρετίζει την ολοκλήρωση ενός πακέτου πολιτικής, που θα ανοίξει το δρόμο για την επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος του ESM , μετά την έγκριση των προαπαιτούμενων.

Η Ελλάδα θα εφαρμόσει ως μέρος των προαπαιτούμενων για την πρώτη αξιολόγηση:

Ο ΦΠΑ του Παπαδημούλη

«Τα μέχρι στιγμής "πειράματα" οικονομικής πολιτικής που επιβάλλει η Τρόικα στην εφαρμογή του ΦΠΑ στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν έχουν οδηγήσει σε αύξηση των δημοσίων εσόδων, αλλά έχουν επιβαρύνει το μειωμένο διαθέσιμο εισόδημα των ελλήνων πολιτών».

---------

Ξέρω ότι είναι δεκάδες οι αντίστοιχες φράσεις των σημερινών κυβερνητικών όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Φράσεις που δείχνουν την τραγική κωλοτούμπα και την υποτέλειά τους στους Τροϊκανούς. Να, αυτή εδώ του φίλτατου Παπαδημούλη όταν έστελνε ερώτηση στην κομισιόν τον Νοέμβριο του 2014.
Η νέα αύξηση που συμφώνησε όπως όλα δείχνουν η κυβέρνηση για τον ΦΠΑ από το 23 στο 24% χτυπάει τα πιο ευαίσθητα στρώματα της κοινωνίας. Οι ίδιοι τα έλεγαν: Αν αυξάνονται 10 λεπτά το πακέτο τα μακαρόνια για όλους, τότε σημαίνει πως αυξάνεται περισσότερο για τους φτωχούς (ειδικά αν προηγουμένως τους έχει κόψει και τις συντάξεις) και μεγαλώνει η ψαλίδα της κοινωνικής ανισότητας. Δεν τα έλεγα εγώ, εσείς τα λέγατε κύριε Παπαδημούλη.
Και το ρεπορτάζ λέει πως αυτή η αύξηση έρχεται επειδή δε συμφώνησε ο ΟΠΑΠ να αυξηθεί η στήλη στα τυχερά του παιχνίδια, πρόταση που είχε κάνει η κυβέρνηση  όταν προσπαθούσε να αποτρέψει την επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Ας είναι λοιπόν. Ο Τζόγος θα μείνει φτηνός για το λαό. Το αλεύρι, το ψωμί, ο καφές η ζάχαρη ας ακριβύνουν.
Αν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες για τη νέα υποχώρηση της κυβέρνησης, φαντάζομαι θα κάνετε μια ερώτηση στην Κομισιόν κύριε Παπαδημούλη.
Χρησιμοποιείστε το κείμενο του 2014, μια χαρά τα λέτε...

Η "Alternative" των συμβούλων

Επανέρχομαι στο θέμα των μετακλητών συμβούλων.
Εξάλλου εσείς το ξαναφέρνετε στην επικαιρότητα διορίζοντας κάθε τόσο και κανα – δυο ακόμα από δαύτους. Άκουσα τον πρωθυπουργό να δίνει εξηγήσεις στον Χατζηνικολάου:
«Οι σύμβουλοι είναι λιγότεροι από πριν». Σωστό. (Αν και με το ρυθμό που πάτε κάποια στιγμή θα τους φτάσετε).
«Οι σύμβουλοι είναι απαραίτητοι αφού με αυτούς θα κάνουν τη δουλειά τους οι υπουργοί, αυτούς εμπιστεύονται. Και δεν είναι μόνιμοι, θα φύγουν όταν φύγουν και οι υπουργοί». Σωστό. (Αν και σε εκείνο το ρημάδι το  πρόγραμμα Θεσσαλονίκης υπήρχε μια φρασούλα που έλεγε ότι «προωθούμε τη στελέχωση των γραφείων υπουργών, γενικών γραμματέων κτλ. από τις τάξεις των Δημοσίων Υπαλλήλων» - Δε βαριέσαι, εκεί υπήρχαν πολύ πιο σοβαρές φράσεις που κάνατε κουρέλια).
Αλλού είναι το πρόβλημα νομίζω.
Επειδή αρκετοί από εσάς, τους συμβούλους, αρθρογραφείτε συχνά πυκνά, δεξιά κι αριστερά, από το facebook μέχρι τα ημιεπίσημα ιστολόγια, ιδεολόγια κτλ. του ΣΥΡΙΖΑ, μήπως θα ήταν πιο τίμιο να γράφετε από κάτω και σε ποια θέση υπηρετείτε;
Να ξέρει κι ο απλός κόσμος με ποιον έχει να κάνει;
Γιατί αν η φανατική υποστήριξη του δόγματος "There  Is No Alternative" προέρχεται από την αγνή αγάπη σας για την κυβέρνηση, τότε κακό του κεφαλιού σας.
Αν όμως η αγάπη αυτή αποτιμάται και με μερικές χιλιάδες ευρώ το χρόνο, αν μέσω της αγάπης αυτής έχετε και σεις στους δύσκολους καιρούς που ζούμε μια κάποια "Alternative" βρε αδελφέ (εναλλακτική, if you know what Ι mean) τότε είναι αλλιώς.
Και καλό είναι να το ξέρουμε όταν διαβάζουμε τα επαναστατικά κείμενά σας (τα τωρινά και τα παλιότερα).

Είστε ακόμα μέσα;

Αναζητώ τους ανθρώπους που τις μέρες του δημοψηφίσματος συζητούσαμε για την Ευρώπη. Όχι τις κυρίες με τα ψηλοτάκουνα ή τους φλώρους με τα κολονάτα ποτήρια στις διαδηλώσεις των "Μένουμε Ευρώπη". Με αυτούς εξάλλου δεν έχω και πολλά να πω, είναι σαν να μιλάς σε τοίχο.

Τους άλλους εννοώ, μια μερίδα ανθρώπων που ακόμα και τότε,  παρόλο που βλέπανε που μας οδηγεί η παρέα του Σόιμπλε, έτρεμε το φιλοκάρδι τους για το ενδεχόμενο να φύγουμε από τη «μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια». Που ακόμα κι αν ψήφισαν ΟΧΙ κάπου βαθιά μέσα τους το ξανασκέφτονταν μήπως μας πετάξουν έξω για τιμωρία και τί θα σημαίνει αυτό για την επόμενη μέρα. Ψάχνω αυτούς κυρίως, που όταν άλλαξαν τα πράγματα πάλι σε αυτό τον φόβο τους πάτησε ο Τσίπρας και τους είπε πως δεν υπάρχει εναλλακτική.

Αυτούς θα ήθελα να ρωτήσω, έναν έναν αν γινόταν, για ποια Ευρώπη ανησυχούν μήπως μας πετάξει έξω;  Αυτή την Ευρώπη οραματίζονταν; Αυτή την Ευρώπη θα καταφέρναμε να αλλάξουμε από τα μέσα; Αυτή η απανθρωπιά των κλειστών συνόρων είναι που δεν έχει εναλλακτική;

Άραγε σε αυτή την Ευρώπη νομίζουμε ότι είμαστε ακόμα μέσα;

Παντελίδης

Έτσι γίνεται με τα τροχαία. Για κάθε έναν από αυτούς τους 1.600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες του τελευταίου χρόνου αφιερώθηκαν μερικές αράδες, απλά περιμένοντας τον επόμενο.

Όταν ο επόμενος όμως είναι γνωστός στο κοινό, τότε η συζήτηση παίρνει άλλη βαρύτητα. Όταν ο νεκρός αποτέλεσε το πρότυπο του life style (ή ό,τι απέμεινε από life style στην Ελλάδα της κρίσης) τότε η κουβέντα μπορεί να πάει και λίγο πιο μακριά.

Όταν για το θύμα αυτού του συγκεκριμένου τροχαίου κλαίνε στις τηλεοράσεις και θρηνούν στις πίστες των νυχτερινών κέντρων, τότε το πράγμα αλλάζει.

Προσπαθώ τόση ώρα να πω, όσο πιο κομψά γίνεται, ότι το σοκ καμιά φορά είναι το καλύτερο μάθημα.

Ελπίζω κάπου εκεί μεταξύ πίστας και πρωϊνάδικου να ακούγεται πως έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, πως είχε πάρει άλλους δυο ανθρώπους μαζί του στο αυτοκίνητο μετά από ποτό και ξενύχτι, οι οποίοι ευτυχώς γλίτωσαν αλλά θα μπορούσαν να έχουν πάθει τα ίδια. Ελπίζω να λένε ότι ο ίδιος δεν φορούσε ζώνη. Ότι ευτυχώς δεν βρέθηκε κι άλλος οδηγός ή πεζός στο δρόμο του, όπως συμβαίνει πολύ συχνά, για να είναι πολύ μεγαλύτερη η καταστροφή.

Ελπίζω να τα λένε όλα αυτά, όχι για να δείξουν ασέβεια στο νεκρό αλλά για να σώσουν μερικούς πιτσιρικάδες ακόμα που θέλουν να ζήσουν γρήγορα και ξέφρενα, να πετύχουν και να φτάσουν ψηλά, να νιώσουν πως τα έχουν όλα.

Όπως ο Παντελίδης.

Προς followers...

Ας συμφωνήσουμε πως όσα κάνει η κυβέρνηση στο θέμα των τηλεοπτικών αδειών είναι στη σωστή κατεύθυνση. Βέβαια, η Ιστορία θα το δείξει, αλλά για την οικονομία της συζήτησης ας συμφωνήσουμε από τώρα πως όλα αυτά είναι για καλό.

Εσείς όμως, οι πιστοί followers, όσοι έχετε βγει στα κάγκελα για το «τέλος της διαπλοκής», για το «πικρό ποτήρι των νταβατζήδων», για το «τέλος της ανομίας και των συναλλαγών που τόσα χρόνια καταδυναστεύουν την ενημέρωση», εσείς που αναμεταδίδετε όλα αυτά τα μαξιμαλιστικά που ακούγονται -και κυρίως γράφονται τις τελευταίες ώρες- μήπως να το ξανασκεφτείτε λίγο;

Μήπως να αναλογιστείτε πως η ίδια αυτή διαπλοκή έχει χιλιάδες άλλους τρόπους να κάνει κουμάντο και πως ακόμα και αν της καταφέρεις ένα καίριο χτύπημα εκείνη ξέρει να βρει τα παραθυράκια που χρειάζεται για να επιβιώσει;

Μήπως οι πιο υποψιασμένοι από σας να σκεφτείτε ότι η κυβέρνηση με αυτή την ίδια διαπλοκή χέρι-χέρι καλλιεργεί το δόγμα «There Is No Alternative»; Αυτή την ίδια τη διαπλοκή δεν χρησιμοποίησε όταν ήθελε να ξεφορτωθεί τα αριστερά της «βαρίδια» αποδομώντας πρόσωπα και ιδεολογίες; αυτή η διαπλοκή δεν βγήκε δικαιωμένη όταν το ΟΧΙ μας, έγινε ΝΑΙ για το ποίο τόση μάχη έδωσαν όλα τα ιδιωτικά κανάλια;

Κι αν οι δανειστές μας ζητήσουν περισσότερα κανάλια για να πάρουμε μια επόμενη δόση; Τότε τί γίνεται; Με αυτή τη διαπλοκή δεν συναλλάσσονται εδώ και χρόνια οι δανειστές; Αυτής της διαπλοκής οι δημοσιογράφοι δεν έκαναν σεμινάρια στο ΔΝΤ; Γιατί, λοιπόν, να μας κάνουν τόσο εύκολα τώρα τη χάρη;

Μήπως εσείς οι followers της κυβέρνησης να κρατάτε κάπως πιο μικρό καλάθι; Όχι τίποτα άλλο, αλλά επειδή μπορεί το νέο τηλεοπτικό τοπίο, τελικά, να θυμίζει πάρα πολύ το παλιό, ακόμα και με 4 κανάλια.

Οι συγγενείς

Τους γονείς, λένε, δεν τους διαλέγεις. Τους συγγενείς γενικότερα, θείους, αδέρφια, ξαδέρφες, τους βρίσκεις εκεί από ένα συναπάντημα της μοίρας και αναγκάζεστε να πορευτείτε με τη συγγενική σας σχέση για όλη τη ζωή σας. Και εντάξει, αν δεν ταιριάζουν τα χνώτα σας μπορείς και να μην τους μιλάς καν όταν μεγαλώσεις. Μπορείτε και να ξεκόψετε στο τέλος, ακόμα και αν σας δένει η πιο στενή συγγένεια, όπως του γονιού με το παιδί. Επιλογές του καθενός είναι αυτές και κανένας κριτής απ’ έξω δε χωρά στα προσωπικά ζητήματα.

Τα προβλήματα ξεκινούν όταν τους συγγενείς τους διορίζεις. Ή για να είμαι ακριβής, όταν τους τοποθετείς σε «θέσεις μετακλητών υπαλλήλων». Εδώ το πράγμα αρχίζει να στραβώνει. Μοιάζει να παραδέχονται όλοι πως μια κυβέρνηση πρέπει να βάλει σε θέσεις – κλειδιά ανθρώπους της επιρροής της.

Μα δεν μπορώ να το χωνέψω πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να αποφύγει την πρόσληψη έστω των συγγενών πρώτου βαθμού. Και προτιμά να γίνεται βορά κάθε μέρα στα κανάλια και στις κίτρινες φυλλάδες παρά να τηρήσει τη δέσμευση του Αλ. Τσίπρα ότι «καταργούμε τις στρατιές συμβούλων και αξιοποιούμε τα ικανά στελέχη της δημόσιας διοίκησης». Και να’τα να σκάνε τα ΦΕΚ το ένα πίσω απ’ το άλλο στα μανταλάκια και τα media να κάνουν τη δουλειά που ξέρουν καλά εδώ και χρόνια.

Και τώρα οι Αριστεροί πρέπει να καταπιούν την περηφάνια τους και να προσποιηθούν ότι τους αρκεί το επιχείρημα «εμείς πήραμε λιγότερους» ενώ ο γραμματέας της Νεολαίας τους διαβεβαιώνει ότι το κείμενο για τον παππού του στο ΕΑΜ ήταν απλώς «συναισθηματικά φορτισμένο» και δεν το εννοούσε ως «αντάλλαγμα» για την πρόσληψη της μαμάς του.

Ευτυχώς που δε ζουν οι παππούδες εκείνοι γιατί ποιος ξέρει τι θα ακούγαμε όλοι μας…

Καλύτερα ο Μητσοτάκης;

Είναι το νέο αφήγημα της Αριστεράς (σας). Είναι η τελευταία ερώτηση που σας έρχεται στο μυαλό όταν τελειώνουν οι απαντήσεις σας για τον ΕΝΦΙΑ, το αφορολόγητο, τη 13η σύνταξη, τον ΟΛΠ, τα αεροδρόμια, τις συλλογικές συμβάσεις, το ΤΑΙΠΕΔ.

«Και τι θέλεις δηλαδή, να βγει ο Μητσοτάκης;»

Νιώθω σαν να ελπίζετε να ακούσετε το «ναι» για να με βάλετε στην άλλη πλευρά και να ξεμπερδεύετε μαζί μου.

Αυτό με ρώτησε ξανά και ξανά ο Τσίπρας στο Τάε Κβον Ντο. Μου έδειξε το φόβητρο και μου είπε πως αν δεν θέλω αυτόν, θα έρθει ο Κυριάκος. Βιώνω σε γρήγορη κίνηση την πρώτη οκταετία ΠΑΣΟΚ, με τον Αντρέα να μου θυμίζει πάντα στα δύσκολα πως «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» (ούτε τι σημαίνει Μητσοτάκης).

Η Αριστερά της ρήξης και της ανατροπής έγινε Αριστερά του μικρότερου κακού. Η Αριστερά των αγώνων και των οραμάτων μετατράπηκε σε κάπως καλύτερο διαχειριστή του μνημονίου. Η Αριστερά του ενός χρόνου έγινε κιόλας Αριστερά απολογούμενη, που μου λέει πονηρά πως υπάρχουν και χειρότερα.

Και αυτό από μόνο του, σύντροφοι, δεν ξέρω αν το ’χετε καταλάβει, αλλά είναι πολύ χειρότερο, ακόμα και από τον Μητσοτάκη.

Τσιπρολάντ

Και τώρα που έφυγε ο Ολάντ αναρωτιέμαι αν έμεινε κανείς πίσω (εκτός από τον Φλαμπουράρη) που να βλέπει κάτι πραγματικά θετικό από την επίσκεψή του.

Πάμε, με την άδειά σας, λιγάκι προς τα πίσω. Θυμάμαι τις προσδοκίες που μας τάιζαν οι κήνσορες των καναλιών για την επερχόμενη εκλογή του το 2012. Ο Ολάντ εξελέγη την ίδια μέρα με τις ελληνικές εκλογές, στις 6 Μαΐου του 12, όταν εμείς βγάζαμε πρώτη αλλά όχι αυτοδύναμη τη ΝΔ. Οι (από τότε) άσφαιρες πιστολιές του προς την πολιτική της Μέρκελ και του Σόιμπλε έδιναν αφορμή στο εγχώριο σύστημα διαπλοκής να υποστηρίζει πως κάτι αλλάζει στην Ευρώπη και άρα με τον Σαμαρά και ιδίως με τον σοσιαλιστή Βενιζέλο θα είχαμε νέους συμμάχους για να απαλύνουμε το στραγγάλισμα της χώρας.  Ο καιρός πέρασε και ο Ολάντ μας απασχόλησε περισσότερο για τις ερωτικές του περιπέτειες παρά για την αντίστασή του στη Μέρκελ. Υποτάχθηκε ως πιστό σκυλάκι στην πολιτική του Σόιμπλε και μετατράπηκε σε έναν «Ολανδρέου» όπως σωστά τότε προέβλεπε ο Τσίπρας.

Ελάτε πάλι στο σήμερα. Ο Τσίπρας πουλάει το ίδιο ακριβώς παραμύθι. «Ελλάς - Γαλλία συμμαχία» για να χαλαρώσει η θηλειά μας. Τώρα έγινε αυτός αντί του Βενιζέλου ο αγαπημένος «σοσιαλδημοκρατικός» συνδαιτυμόνας του Ολάντ. Ακόμα και αν υπάρχει η περιβόητη «συμμαχία» το ερώτημα είναι αν πρόκειται για συμμαχία στη διεκδίκηση ή στην υποταγή. Και αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα για τις ζωές μας από τη «βοήθεια» του Ολάντ τη μακρά εκείνη νύχτα της διαπραγμάτευσης με την άφθα στα χείλη, μάλλον για συμμαχία υποταγής μιλάμε, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές.

Ο Γάλλος πρόεδρος ήρθε ως πλασιέ των αγαθών της υποταγής αυτής, στην οποία τραβάει και τον δικό μας. Και αν σας αρέσουν οπωσδήποτε τα λογοπαίγνια με τα ονόματα, το Τσιπρολάντ νομίζω κολλάει γάντι.

Κατηφόρα

Σ'αυτή τη δουλειά είναι πολύ δύσκολο να κρατήσεις την ψυχραιμία σου. Ειδικά αν σε πνίγει το δίκιο.

Ειδικά αν βλέπεις ένα ένα να επαληθεύονται όσα καταμαρτυρούσες σε περασμένες ηγεσίες του τόπου, έχοντας τότε μαζί σου το δίκιο της Αριστεράς που θα άλλαζε τον κόσμο. Και τώρα παρελαύνουν μπροστά σου τα ξεχασμένα εκατομμύρια, χάσκουν και σε κοροϊδεύουν κατάμουτρα τα κενά στα σχολεία, σε κοιτούν κατάματα οι συνταξιούχοι που ακούνε για τις νέες μεειώσεις. Και από πίσω τους οι αγρότες, οι μεροκαματιάρηδες που θα πηρώσουν και φέτος και του χρόνου ΕΝΦΙΑ, οι γονείς που δε βλέπουν λύση με το ΦΠΑ στα φροντιστήρια.

Τί ψυχραιμία να κρατήσεις όταν νιώθεις πως πρέπει και συ ως ένα βαθμό να απολογηθείς απέναντί
τους.  Και χωρίς να έχεις τον χρόνο να σκεφτείς ένα λεπτό γιατί η κατηφόρα είναι μεγάλη και αμέσως από πίσω έρχονται οι αυξήσεις στους αρχαιολογικούς χωρους, έρχεται το ασφαλιστικό, έρχεται η απαλλαγή της εκκλησίας από τους φόρους που πληρώνουν ολοι οι υπόλοιποι. Και τί να πεις εσύ τώρα που υπερασιζόσουν την Αριστερά όταν μιλούσε για τον χωρισμό του κράτους από το παπαδαριό.

Κατηφόρα πραγματική και απότομη και το μόνο που σου μένει είναι να γρινιάζεις. Αλλά και τότε θα
βρεθεί ένας Μιχελογιαννάκης να σου πει "μη λες μαλακίες, ο κόσμος ήξερε τί ψήφισε..."

Κατηφόρα σου λέω...

Απόστημα

Τη μία ένας υπάλληλος της (δημόσιας) Γραμματείας Ενημέρωσης αναλαμβάνει να μας ενημερώσει πως "η μητέρα του Φύσσα προκαλεί, όπως προκαλούσε και ο γιος της με τα τραγούδια του". Την επόμενη ένας αξιωματικός της Πυροσβεστικής στην Κρήτη, γνωστός για τα χρυσαυγίτικα αισθήματά του, βάζει ο ίδιος φωτιές χαρακτηρίζοντας τη Μάγδα Φύσσα "κυράτσα του πένθους".

Θίχτηκαν οι συγκεκριμένοι κρατικοί λειτουργοί επειδή στη δίκη η μάνα του δολοφονημένου  είπε το αυτονόητο. Ότι όσοι ψηφίζουν τους δολοφόνους είναι σα να συμμετείχαν στη δολοφονία του παιδιού της. Μπορεί η δίκη να περνάει πια "στα ψιλά" των δελτίων αλλά εκεί γράφεται ένα κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας που θα δείξει αν θα οδηγήσει στο σπάσιμο του αποστήματος ή όχι. Πολλοί λένε πως όχι. Πολλοί λένε πως οι 379.581 ψήφοι που έλαβε στις εκλογές μια εγκληματική οργάνωση είναι η σίγουρη εγγύηση για τη μακροημέρευση του αποστήματος, ακόμα και αν αλλάξουν τα πρόσωπα που ηγούνται σ΄αυτό. Πολλοί λένε πως δεν υπάρχει καμία ελπίδα, όσο βαδίζεις βαθύτερα και βαθύτερα στα μνημόνια.

Όσο για τους κρατικούς "λειτουργούς", πολλοί λένε πως είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς που εκδηλώνονται δημόσια και πως ακόμα και με κυβέρνηση της Αριστεράς οι ΕΔΕ δε θα καταλήξουν πουθενά...

Ο ηλίθιος

Τώρα που έρχονται τα ραβασάκια του ΕΝΦΙΑ (του διατηρούμενου και για φέτος και για το 16 ΕΝΦΙΑ) ανέσυρα από το αρχείο μια φωτογραφία από τα παλιά. Αρχές Οκτωβρίου του 14, ακριβώς ένα χρόνο πριν στο Ηράκλειο, οι κοινωνικοί φορείς και οι οργανώσεις, τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο και καλύτερο, καλούσαν σε πανστρατιά δυνάμεων για την αντιμετώπιση του φόρου. Στόχος η δημιουργία μετώπου για τη μη πληρωμή του, ίσως και οι μαζικές προσφυγές.

Η σύσκεψη έγινε στο Εργατικό Κέντρο και μάζεψε μπόλικους εκπροσώπους φορέων. Μέχρι και ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης φιγουράρει κάπου στο βάθος στις φωτογραφίες. Εκεί οι δικηγόροι, εκεί το ΤΕΕ, εκεί οι λογιστές και οι ιδιοκτήτες ακινήτων, εκεί οι συμβολαιογράφοι, εκεί οι βιοτέχνες και πολλοί πολλοί άλλοι. Με είχαν καλέσει και μένα για να γράψω κάτι για τη συνάντηση και να βοηθήσω να δοθεί δημοσιότητα στην πρωτοβουλία.

Σήμερα, ένα χρόνο μετά, η φωτογραφία έχει συλλεκτική αξία. Ο οικοδεσπότης πρόεδρος του Ε.Κ. έγινε βουλευτής και ψηφίζει με τα δυο χέρια το τρίτο μνημόνιο. Ο εκπρόσωπος των δικηγόρων υποψήφιος βουλευτής και υπεύθυνος Τύπου της νομαρχιακής του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ο πρόεδρος του ΤΕΕ πρωτοστάτησε στην καμπάνια του "ΝΑΙ" στα μέτρα Γιούνκερ και πάει λέγοντας.

Σχεδόν όλοι λογικεύτηκαν ξαφνικά και πείστηκαν πως there is no alternative. Πολλούς "λογικούς" βλέπω πια σ' αυτή τη φωτογραφία μαζεμένους. Και για να είναι αυτοί οι λογικοί μάλλον θα είμαι εγώ ο ηλίθιος που τράβαγα τις φωτογραφίες. Σας αντιγράφω και ένα απόσπασμα από το κείμενό μου τότε στον Δρόμο:  "Για το επόμενο διάστημα αναμένονται δυναμικές κινήσεις διαμαρτυρίας, ακόμα και με αποκλεισμούς δημοσίων κτηρίων, σύμφωνα με προτάσεις που ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της συνάντησης".

Εντελώς ηλίθιος ε;

Κάτι καλό από την Κρήτη

Πολλά στενάχωρα μηνύματα έβγαλε αυτή η κάλπη και ίσως δεν είναι ακόμα ώρα για αναλύσεις.  Με 80% υπέρ του μνημονίου και 7% φασίστες μάλλον δεν μπορείς να έχεις και πολλές ελπίδες για από δω και πέρα. Και όσους ακόμα νομίζουν πως δεν ψήφισαν μνημόνιο, αλλά "μια δεύτερη ευκαιρία", αυτούς θα τους πείσουν οι πρώτοι εφαρμοστικοί νόμοι. Ελπίζω μόνο να μην είναι πολύ μεγάλο το πέσιμο (από τα σύννεφα).

Για αυτό το σημείωμα θα αρκεστώ στα καλά. Κλείνοντας πεισματικά με τα χέρια δεξιά και αριστερά το οπτικό πεδίο για να μη δω το κακό που πλησιάζει με δρασκελιές, θα γράψω για το μόνο καλό σημείο των αποτελεσμάτων της προηγούμενης Κυριακής. Τα χαμηλά ποσοστά της Χρυσής Αυγής στην Κρήτη.

Στα Ανώγεια και σε 25 ακόμα χωριά στο νησί  δε σταύρωσε ούτε ψήφο το ναζιστικό μόρφωμα. Οι νομοί Ηρακλείου, Λασιθίου και Ρεθύμνου στολίζουν τις τελευταίες θέσεις στη λίστα των ποσοστών τους σε πανελλαδικό επίπεδο. Και τα Χανιά χαμηλά είναι, αλλά εκεί θέλει δουλειά ακόμα. Το ποσοστό τους στην Κρήτη έφτασε μέχρι το 4μισι ενώ πανελλαδικά ήρθαν τρίτο κόμμα με 7% κι έτσι ο διακαής τους πόθος να αποκτήσουν βουλευτή στο νησί δεν ευοδώθηκε ούτε αυτή τη φορά.

Φυσικά και είναι ανησυχητικές οι δυόμισι χιλιάδες παραπάνω ψήφοι που πήραν, παρά τη μεγάλη αποχή. Φυσικά και είναι ανησυχητικό ότι τους έδειξαν εμπιστοσύνη  14.000 άνθρωποι στην Κρήτη, που τόσα υπέφερε από το Ναζισμό. Μα σε σχέση με τα δεδομένα της υπόλοιπης χώρας και ασκόπως διερωτώμενος για τα σημεία των καιρών, μπορώ τουλάχιστον να ελπίζω πως οι Κρητικοί κρατούν ακόμα ζωντανή τη μνήμη και την ιστορία. Πως δεν ανέχονται να στείλουν στη βουλή τους νοσταλγούς εκείνων που έσφαξαν τους παππούδες τους.

Κάτι είναι κι αυτό, μέσα στη γενικότερη μαυρίλα.

Ούτε λευκό, ούτε άκυρο

Δε χρειάζεται να πω εγώ πόσο μεγάλη είναι η απογοήτευση, ίσως και η παραίτηση του κόσμου της Αριστεράς εν μέσω τρίτου μνημονίου. Έχει και πολλούς κινδύνους εξάλλου το να μιλά καθένας μας εξ ονόματος όλης της Αριστεράς. Ωστόσο νομίζω πως την κατάσταση πάνω κάτω την αντιλαμβανόμαστε όλοι.
Επειδή όμως τα πράγματα γίνονται σοβαρότερα από ποτέ και επειδή δεν έπαψε ούτε λεπτό να ισχύει ο διαχωρισμός μεταξύ μνημονίων και αντίστασης στη φτωχοποίηση, νομίζω πως δεν είναι μέσα στις επιλογές αυτών των εκλογών το άκυρο και το λευκό, ως πολιτική πρόταση. Ειδικά αν προέρχεται από την Αριστερά.
Συμφωνώ απόλυτα με τη διαπίστωση πως ο πόλεμος δεν κερδίζεται με τις εκλογές αν δεν έχει προηγουμένως κερδηθεί η μάχη στην κοινωνία και στη διαμόρφωση των όρων της ανατροπής από τα κάτω. Και οι εκλογές όμως κομμάτι της μάχης αυτής είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, και στέλνουν ένα μήνυμα, ακόμα και τώρα που καθώς φαίνεται το μνημονιακό μπλοκ διευρύνεται επικίνδυνα.
Όσο όμως και αν έχουν διαψευστεί οι ελπίδες μας από τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ αρνούμαι να αναζητήσω το δικό μου μήνυμα κατά του μνημονίου ανάμεσα στο χαβαλέ, στη μούντζα και στις μορταδέλες που βάζανε οι παλιότεροι για να ακυρώνουν τα ψηφοδέλτια.  Αρνούμαι να μπω στον ίδιο κουβά με τα ψηφοδέλτια που ξεχάστηκαν μέσα τυλιγμένα τα 20ευρα (συμβαίνει συχνά εδώ στην Κρήτη).
Ειδικά τώρα, εν μέσω της τραγικής διάψευσης των ελπίδων μας, κάθε ψήφος με σαφή κατεύθυνση κατά των μνημονίων (και υπάρχουν αρκετές επιλογές) είναι περισσότερο χρήσιμη.

Κυβέρνηση Μολυβιάτηδων

Οι περιπτώσεις του Πέτρου Μολυβιάτη και του Γιώργου Χουλιαράκη, είναι οι πιο χαρακτηριστικές για την εικόνα που θα έχει η χώρα σε λίγες μέρες και νομίζω πως κανένας δε θα έχει το δικαίωμα να πει μετά ότι δεν ήξερε ή δεν το περίμενε. Η υπόθεση είναι λίγο πολύ γνωστή και αφορά το ψήφισμα του ΟΗΕ για τους κανόνες αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους των κρατών, στο οποίο η Ελλάδα αναγκάστηκε να ψηφίσει εναντίον του εαυτού της. Πιο κάτω δίνω μερικά στοιχεία και αρκετά links για όποιον θέλει να καταλάβει τί ακριβώς έγινε.

Η βασική μου ερώτηση όμως είναι η εξής: Γιατί δεν βγήκε ούτε μια ανακοίνωση για το θέμα από τα δύο υπουργεία; Αλήθεια σε ποιον δίνουν λόγο ο Μολυβιάτης και ο Χουλιαράκης; Θυμάστε ότι αυτοί οι δύο ούτε εκλέχτηκαν, ούτε και περιμένουν να εκλεγούν από το Λαό;  Ας μην πει κανείς ότι δεν ήξερε ότι με αυτούς (ή αυτού του είδους) τους τεχνοκράτες θα στελεχωθούν τα υπουργεία στην μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ (ίσως και με τη ΝΔ ακόμα αν δε βγαίνουν τα κουκιά ή αν πιέσουν πολύ οι Ευρωπαίοι).  Ήδη και ο Μεϊμαράκης, μιλά για κυβέρνηση "και με μη πολιτικά πρόσωπα". Και από τέτοιου είδους υπουργούς δεν μπορείς να ζητάς το λόγο, δεν έχεις τη δυνατότητα να τους κρίνεις . Θα έχουν τη στήριξη των κομμάτων αλλά κανένα κόμμα δε θα βουτάει μόνο του στη λάσπη για να λερωθεί. Θα βουτάνε κάτι Μολυβιάτηδες και κάτι Χουλιαράκηδες, που θα βρεθούν πάντα πρόθυμοι να κάνουν τη βρώμικη δουλειά.

* Αλλά για να είμαι δίκαιος όχι μόνο τα κόμματα αλλά και οι ψηφοφόροι θα έχουν καθαρά τα χέρια τους: "Εγώ ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ θα λες, όχι Μολυβιάτη".  Και θα (νομίζεις ότι) έχεις δίκιο.
(Για την ιστορία να πω ότι τον Μολυβιάτη στην υπηρεσιακή τον πρότεινε ο Μεϊμαράκης και ο ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησε λόγω της καλής σχέσης της ηγετικής ομάδας με το περιβάλλον Καραμανλή. Τον Χουλιαράκη τον πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ λόγω της εμπλοκής με τη διαπραγμάτευση στα τεχνικά κλιμάκια, ενώ θεωρείται πρόσωπο της εμπιστοσύνης του Γ. Δραγασάκη).

-------------------------------

Το ιστορικό της υπόθεσης: 

Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ήρθε προς ψήφιση με πρόταση της Νοτίου Αφρικής ψήφισμα που δίνει τη δυνατότητα στις χώρες με υπέρογκο χρέος να εφαρμόζουν ακόμα και μονομερώς μέτρα για την αναδιάρθρωσή του. Η χαρακτηριστικότερη φράση του κειμένου είναι η εξής: «Ένα κυρίαρχο κράτος έχει το δικαίωμα να σχεδιάζει τις μακροοικονομικές του πολιτικές, περιλαμβανομένης της αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους του, που δεν θα πρέπει να ματαιώνεται ή να παρεμποδίζεται από καταχρηστικά μέσα» .

Η Ελλάδα (αν και το θέμα την αφορά άμεσα) συντάχθηκε με τις άλλες χώρες της ΕΕ και ακολούθησε την κοινή απόφαση να απέχουν από την ψηφοφορία. Μόνο που υπήρξαν και κάποιες χώρες στην ΕΕ που έσπασαν τον κανόνα της κοινής στάσης. Η Γερμανία και η Αγγλία, δεν απείχαν από την ψηφοφορία αλλά ψήφισαν... αρνητικά εφόσον έκριναν ότι ως "δανειστές" θίγονται τα συμφέροντά τους.  Τελικά, το ψήφισμα πέρασε με μεγάλη πλειοψηφία και 136 θετικές ψήφους, 6 αρνητικές (ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδάς, Αγγλία, Ιαπωνία και Ισραήλ) και 41 αποχές (μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα).Αν και τα ψηφίσματα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ δεν έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα εντούτοις αποτελούν ένα σημαντικό πολιτικό όπλο για τις χώρες που επιδιώκουν την αναδιάρθρωση του χρέους τους με ευνοϊκούς για αυτές όρους (σας θυμίζει κάτι;).

Τυπικά το θέμα το χειρίστηκε ο υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών, με εντολή του οποίου καθορίστηκε η στάση της ελληνικής αντιπροσωπείας στον ΟΗΕ, χωρίς φυσικά να υπάρξει επίσημη δημόσια ενημέρωση. Για το θέμα πήραμε κάποιες πληροφορίες από ανακοίνωση της Ζ. Κωνσταντοπούλου, η οποία ζήτησε να τον συναντήσει και στην οποία είπε πως η απόφαση ελήφθη με προτροπή του υπηρεσιακού υπουργού Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη και πως υπήρχε και ένα χαρτί του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (στο Δ.Σ. του οποίου επίσης μετέχει ο Χουλιαράκης) που εξηγούσε  γιατί είναι καλό να συνταχθούμε με τους εταίρους μας και να κρατήσουμε στάση εις βάρος των συμφερόντων μας. Το χαρτί αυτό βέβαια και τα επιχειρήματα που περιλαμβάνει δεν το είδαμε ποτέ.

Η μόνη αντίδραση που ήρθε από την πλευρά της πρώην κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ήταν από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά, ο οποίος επέκρινε ανοιχτά την πολιτική που ακολούθησε ο Π. Μολυβιάτης. Ο υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών δεν απάντησε ευθέως αλλά μέσω "κύκλων του" τονίζοντας ότι και επί προηγούμενης κυβέρνησης ουδέποτε η αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον ΟΗΕ πήρε εντολή για το τί να πράξει στη συγκεκριμένη ψηφοφορία.

Links: 

Λεωνίδας Βατικιώτης: Με τη γραμμή των πιστωτών η Ελλάδα στην απόφαση του ΟΗΕ για το χρέος.

Κωνσταντοπούλου: Θα απέχει η Ελλάδα από την ψηφοφορία του ΟΗΕ για το χρέος

Προς ψήφιση σήμερα στον ΟΗΕ εννέα αρχές για την αναδιάρθρωση του κρατικού χρέους

Τι απαντούν διπλωματικοί κύκλοι για τη στάση στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ για το χρέος

Το ακριβές κείμενο του ψηφίσματος (αγγλικά)

Μήνυμα από τη λεβεντογέννα...

"Να σταθώ στα πόδια μου" λοιπόν. Από τη λεβεντογέννα Κρήτη, ένα βίντεο κλιπ που... «στιγμάτισε ήδη αυτές τις εκλογές» και που «κάνει τους πολιτικούς να τρέμουν». Και άλλα τέτοια...
Θα χαλάσω λίγο το κλίμα της λεβεντιάς και της υπερηφάνειας αλλά θα μου επιτρέψετε να  εκφράσω μερικές αντιρρήσεις, με το θάρρος (ίσως και την άγνοια κινδύνου) του ξενομπάτη. Με τη ματιά του ανταποκριτή στο νησί τα τελευταία έξι χρόνια και με την εμπειρία της επαφής μου με τους ανθρώπους της Κρήτης, που μου δίνει αυτή η δουλειά.

Λοιπόν, λυπάμαι που θα σας εκπλήξω αλλά στην Κρήτη δεν υπάρχουν μόνο μαυροφορεμένοι, μονίμως θυμωμένοι, μουσάτοι με στιβάνια. Στην Κρήτη ζουν περίπου 700.000 άνθρωποι. Καθημερινοί άνθρωποι που πάνε το πρωί στο γραφείο ή στο χωράφι τους, που δημιουργούν, που δουλεύουν στα ξενοδοχεία, στην εφορία  ή στο super market. Που έχουν τις ίδιες αγωνίες με τους υπόλοιπους κατοίκους αυτής της χώρας.  Που πάνε τα παιδάκια τους στις παιδικές χαρές, που περιμένουν στη στάση για το λεωφορείο, που ψάχνουν στις αγγελίες για δουλειά.  Κανονικοί άνθρωποι δηλαδή.

Το βίντεο κλιπ ακουμπά στη "λεβεντιά" των Κρητικών για να δώσει γραμμή κατά των πολιτικών. Και αυτό είναι το... «συγκλονιστικό» μήνυμα που στέλνει η Κρήτη για αυτές τις εκλογές. «Ο Κρητικός είναι αψής, δε σηκώνει πολλά πολλά, έχει βλέμμα αγριωπό και μαζί του καλλιά να μην τα βάνεις». Το βίντεο κλιπ ακουμπά (και) στην κακώς εννοούμενη λεβεντιά των Κρητικών για να περάσει το συγκεκριμένο μήνυμα. Στη λεβεντιά του μαύρου πουκάμισου και του στιβανιού που όταν χορεύει ραγίζουν τα τσιμέντα. Σας διαβεβαιώνω, αυτός που βλέπετε στο βίντεο κλιπ ΔΕΝ είναι ο μέσος Κρητικός και δυστυχώς ΔΕΝ είναι ούτε ο καλύτερος Κρητικός.

Ο μαυροπουκαμισάς με τα στιβάνια δυστυχώς συνδέεται πια περισσότερο με την παραβατική συμπεριφορά στο νησί. Ασφαλώς δε φταίει ούτε η κρητική ενδυμασία, ούτε η παράδοση της Κρήτης. Φταίει το γεγονός ότι το στιβάνι και το μαύρο πουκάμισο υιοθετήθηκε άγαρμπα τα τελευταία χρόνια ως το ...outfit της παρανομίας, δείχνοντας έλλειψη σεβασμού ακόμα και σε όσα συμβολίζουν για τους κρητικούς τα συγκεκριμένα ρούχα.

Και επειδή ακόμα δεν έχουν στερέψει στο νησί τα δάκρυα για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, θα σας θυμίσω πως με κάτι τέτοιους λεβέντες και παληκαράδες έμπλεξε το παιδί. Και για να σας προβληματίσω λίγο ακόμα θα σας πω ότι σας τα γράφω αυτά τη μέρα που ξεψύχησε μετά από 8 χρόνια μάχης με το θάνατο ο αστυνομικός Στάθης Λαζαρίδης, από τη φονική ενέδρα των παλληκαράδων στα Ζωνιανά. Σας τα γράφω τις μέρες που ακόμα ένα παιδί 15 χρονών βρίσκεται στο νοσοκομείο μετά από ομαδική επίθεση και κακοποίηση από συνομίληκούς του σε χωριό στα νότια του Ηρακλείου.

Ασφαλώς το πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το βίντεο κλιπ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται. Σε ένα βίντεο κλιπ άλλος βάζει Κρητικούς, άλλος βάζει δυο ερωτευμένους, άλλος βάζει εξωγήινους. Περί ορέξεως και περί τέχνης δε μου πέφτει λόγος. Το πρόβλημα είναι το μήνυμα και οι καθοδηγούμενες συνδηλώσεις του συγκεκριμένου καλλιτεχνικού έργου. Όταν αυτό προβάλλεται ως «το βίντεο που ήδη σημάδεψε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου», τότε αρχίζουν τα προβλήματα, που ασφαλώς θα έπρεπε να τα υποψιαστούν και οι δημιουργοί του αν και νομίζω πως και οι ίδιοι απολαμβάνουν τα χιλιάδες likes, άσχετα με το από που προέρχονται.  Και δυστυχώς, με μια πρόχειρη έρευνα είδα ότι προέρχονται εξίσου από αριστερούς και από χρυσαυγίτες. Εξίσου από μόνιμους οπαδούς συνομοσιολογιών, αλλά και σοβαρούς ανθρώπους που αγαπούν την Κρήτη.

Το μήνυμα που πήραμε είναι «Όλοι ίδιοι είναι, τους βαρεθήκαμε, μην ψηφίσετε κανέναν, μην του δώσετε ούτε το χέρι όταν έρθει κάποιος στο καφενείο  - να σταθούμε στα πόδια μας». Πολύ εύκολο, πολύ εύπεπτο και πολύ βολικό. Πράγματι, είμαστε όλοι δυσαρεστημένοι από το πολιτικό προσωπικό και οι Κρητικοί, και οι Αθηναίοι και οι Καλαματιανοί (αν και εδώ που τα λέμε, πάντα θα βρεθεί κάποιος να πει πως δεν είναι και όλοι ίδιοι, δεν ψήφισαν π.χ. όλοι τα μνημόνια - και δε θα 'χει και άδικο). Αλλά, για την οικονομία της συζήτησης, ας πάρουμε ως δεδομένο το δίκαιο της αγανάκτησής μας. Μετά τι γίνεται; Μετά θα σηκωθούμε να χορέψουμε με τα στιβάνια, θα ραγίσουν τα τσιμέντα, οι πολιτικοί θα πάθουν έμφραγμα και τα πολυτελή τους αυτοκίνητα θα εκραγούν; Τι θέλει να πει ο ποιητής και, για να έχουμε καλό ρώτημα, ποιον ακριβώς βάζει για να μας το πει;

Μήπως τον Κρητικό που έδινε τα μεγαλύτερα ποσοστά πανελλαδικά στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, που έδωσε από τα μεγαλύτερα ποσοστά πανελλαδικά στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη, αλλά και τα μεγαλύτερα ποσοστά πανελλαδικά στο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος; (Ίσως κάποιος πιο ειδικός από μένα να πρέπει να κάνει μια ανάλυση για αυτή την επιτυχία του νησιού να είναι πάντα με το ρεύμα). Ή μήπως μας τα λέει αυτά ο Κρητικός που είχε τα μεγαλύτερα ποσοστά στην απορρόφηση των επιδοτήσεων, με πολλές από τις οποίες αγοράστηκαν μπόλικα ...φετίχ της "κρητικής λεβεντιάς" όπως τα Navara και τα Hilux με τα φιμέ τζάμια;

Η Κρήτη σήμερα αγωνίζεται να δώσει διαφορετική εικόνα από τα κλισέ που της φορτώσανε. Στην Κρήτη υπάρχουν οι καθημερινοί άνθρωποι, που σας έλεγα νωρίτερα. Που άσχετα από το τί ψηφίζουν (ή αν ψηφίζουν) είναι βαθύτατα πολιτικοποιημένοι. Είναι οι άνθρωποι που αυτές τις μέρες δείχνουν συμπόνια στους πρόσφυγες, που κατεβαίνουν στις πορείες, που δρουν πολιτικά έστω και αν δεν είναι οργανωμένοι, που αναγνωρίζουν και κοιτούν κατάματα  τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Είναι νέοι άνθρωποι που στύβουν το μυαλό τους και δημιουργούν στον πρωτογενή τομέα, στο εμπόριο, στην τεχνολογία, στις τέχνες και αλλού. Και αυτοί δε φορούν στιβάνια, δεν είναι μόνιμα αγριωποί και δεν παίζουν κατ' ανάγκη λύρα  από τα γεννοφάσκια τους.

* Α, και κάτι ακόμα. Ίσως να σας σοκάρω αλλά στην Κρήτη υπάρχουν και γυναίκες. Επίσης θυμωμένες με τα μνημόνια και την υποκρισία των πολιτικών. Παρόλα αυτά, δεν περίσσεψε ούτε μισό πλάνο για να χωρέσει μία από αυτές στο συγκεκριμένο βίντεο κλιπ. 

Ακούστε λοιπόν, κύριε Αυγενάκη...

Διάβασα την επιστολή που διακινείτε το τελευταίο 24ωρο στον Τύπο και την αντίστοιχη "ερώτησή" σας στη Βουλή σχετικά με τα "ηθικά παραπτώματα της πρώτης φοράς αριστερά", στην οποία μου κάνατε την τιμή να περιλάβετε το όνομά μου αποδίδοντάς μου τις ιδιότητες του "δημοσιογράφου" (σε εισαγωγικά) αλλά και του "μέχρι πρότινος εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο" (χωρίς εισαγωγικά).

Με εντυπωσιάζει η ευκολία σας στο ψέμα, το οποίο δώσατε να συνυπογράψουν και άλλοι 36 βουλευτές της ΝΔ. Δεν χρειάζεται να σας επαναλάβω πως ούτε ήμουν, ούτε είμαι μέλος κανενός κόμματος, δεν απέκτησα ποτέ καμία κομματική ταυτότητα και φυσικά δεν υπήρξα ποτέ εκπρόσωπος Τύπου κανενός κομματικού φορέα... Σας υπόσχομαι πάντως πως όταν αποφασίσω να αναλάβω οποιαδήποτε κομματική θέση ή πόστο στον ΣΥΡΙΖΑ ή σε άλλο κόμμα θα είστε ο πρώτος που θα ενημερώσω με προσωπική επιστολή.

Ωστόσο, ξέρω  πού αναφέρεστε, επειδή, βλέπετε, γνωριζόμαστε πια καλά στο Ηράκλειο...
Αναφέρεστε σε εκείνη την παλαιοκομματική λογική των "δικών μας" και των "άλλων" δημοσιογράφων. Και προφανώς αφού δεν είμαι δικός σας, θα είμαι με τους άλλους.

ΕΧΕΤΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ. Όσες φορές δημοσιογραφικά διασταυρώθηκα με την κοινοβουλευτική - πολιτική δραστηριότητά σας ήμουν πάντα με τους "άλλους". Το πρόβλημα ήταν ότι σε κάθε περίπτωση τα επιχειρήματά σας τελείωναν πολύ γρήγορα. Και τότε ερχόταν το ατράνταχτο "εσύ είσαι ΣΥΡΙΖΑ"...

- Όταν εξέθετα στην Εφημερίδα των Συντακτών την πρόθεσή σας να ευνοήσετε μεγαλοεργολάβους του Ηρακλείου προωθώντας την κατεδάφιση διατηρητέων κτηρίων της πόλης

- Όταν στηλίτευα στο ραδιόφωνο την ερώτηση - "λαγό" προς τον κ. Κεδίκογλου για τη χαμηλή θεαματικότητα της ΕΡΤ (συμπτωματικά μόλις μία εβδομάδα πριν το ντροπιαστικό μαύρο που επέβαλε η κυβέρνησή σας)

-Όταν υπενθύμιζα πάλι από ραδιοφώνου τις φράσεις σας για την "σκοτεινή ομάδα Σαμαρά" και άλλα αποκαλυπτικά που λέγατε για τον μετέπειτα αρχηγό σας . Τότε, αν θυμάστε, που κάνατε την κωλοτούμπα με τη Δημοκρατική Συμμαχία και επιστρέφατε στο (πολιτικό) μαντρί της ΝΔ.

- Όταν εξέθετα ραδιοφωνικά την υποκρισία σας με τις φιέστες κατά των τροχαίων στην Κρήτη, ενώ την ίδια στιγμή ψηφίζατε τον αντισυνταγματικό νόμο για τη μείωση των αποζημιώσεων στα θύματα τροχαίων.

- Και γενικώς όποτε και όπου σας ασκούσα κριτική για τη μνημονιακότερη των μνημονιακών στάση σας τα τελευταία πέντε χρόνια, για εκείνα τα "Ναι σε όλα" που έχουν σημαδέψει την κοινοβουλευτική σας καριέρα και μάλιστα ως "νέου βουλευτή" όπως τόσο πολύ σας αρέσει να αυτοπροσδιορίζεστε...

Όπως βλέπετε αναφέρομαι μόνο σε δικά μου ρεπορτάζ και δική μου δημοσιογραφική δουλειά ως προς τα έργα και ημέρες σας. Γιατί στην περίπτωση του "πολιτικού που έβγαλε 1 εκατ. ευρώ" δεν πρόκειται για δικό μου θέμα. Πρόκειται για περιγραφή της αντιπαράθεσής σας με το συγκεκριμένο μέσο και τον συγκεκριμένο συνάδελφο (που επίσης τον στολίζετε με τα εισαγωγικά στο "δημοσιογράφος"), του οποίου τις καταγγελίες δεν υιοθέτησα (εφόσον δεν είχα εγώ στοιχεία) ενώ στο ίδιο κείμενό μου φρόντισα να περιλάβω επαρκώς και τις δικές σας αντιδράσεις. Αλλά απ' ό,τι φαίνεται ούτε και αυτό επιτρέπεται σε "δημοσιογράφους".  Αναρωτιέμαι τί θα θέλατε να γράφουμε (ή να μη γράφουμε) για να αξίζουμε τον τίτλο χωρίς τα εισαγωγικά...

Πάντα, σε όλες τις συνεντεύξεις - δημόσιες αντιπαραθέσεις μας, η κατηγορία "εσύ είσαι ΣΥΡΙΖΑ" ήταν το τελευταίο σας αποκούμπι όταν τελείωναν  τα επιχειρήματα.  Είναι πολύ βολικό σχήμα αυτός ο ετεροκαθορισμός, ξέρετε, και έχει δύο όψεις. Αν αυτά που λέω ως δημοσιογράφος σας μοιάζουν πολύ με αυτά που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, που να δείτε πόσο μας μοιάζουν αυτά που λέτε ως βουλευτής με εκείνα που πρεσβεύουν οι δανειστές και η τρόικα...  Και πάει λέγοντας. Προτιμώ όμως να μη σας ακολουθήσω στην κατηφόρα.  Δε χρειάζεται να καταφεύγετε σε ψέματα για μένα. Δεν ήμουν γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. (Δε θα με θέλανε εξάλλου. Με τους συντρόφους εκεί είχα πολύ σοβαρές διαφωνίες και πόσο μάλλον τώρα, που ετοιμάζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει μνημόνια σαν και σας).

Για να τελειώνουμε κύριε Αυγενάκη...

Αφού επιλέγετε η συζήτηση να γίνεται με όρους "οι δικοί μας και οι άλλοι", να είστε βέβαιος ότι θα είμαι πάντα με τους άλλους. Γιατί δεν ταιριάζουν οι ομάδες του πληθυσμού για τις οποίες παλεύουμε (π.χ. εσείς θα είστε πάντα με τον εργολάβο που θέλει να φτιάξει πάρκινγκ και να φέρει ...ανάπτυξη εγώ θα είμαι πάντα με τους  μίζερους αριστερούς που λένε αυτές τις αηδίες για διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς κτλ).

Θα είμαι πάντα με τους άλλους κ. Αυγενάκη επειδή δεν αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο την πολιτική ως φιλοσοφία και ως πράξη, κάτι που επιβεβαιώνω όσο παρακολουθώ την ..."Καρχιμάκεια" κοινοβουλευτική σας δράση των τελευταίων ημερών.  (Αλλά για αυτήν πήρατε σαφή απάντηση με τη φράση της κ. Βαλαβάνη "νόμιζα πως φορούσατε παντελόνια").

Και επειδή μου κάνατε την τιμή να χρησιμοποιήσετε και το δικό μου όνομα για να στηρίξετε τα επιχειρήματά σας ότι δήθεν "η ηθική δεν είναι προνομιακό πεδίο της κυβέρνησης της αριστεράς" έχω να σας πω μόνο το εξής: Δεν ξέρω για την κυβέρνηση αλλά για τον κόσμο της Αριστεράς, το ήθος ήταν και θα είναι πάντα το απόλυτο προνομιακό πεδίο απέναντί σας. Τόσο που δεν μπορείτε καν να φανταστείτε ούτε εσείς ούτε οι "δικοί σας" δημοσιογράφοι (χωρίς εισαγωγικά).

Υ.Γ. Και μια ερώτηση για τις πρακτικές του κοινοβουλίου. Αναρωτιέμαι, οι άλλοι 36 βουλευτές που συνυπογράφουν την ερώτησή σας στη Βουλή, αλήθεια, με γνωρίζουν;  Ξέρουν π.χ. ο κ. Κεδίκογλου, ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης, η κ. Βούλτεψη, η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, ο κ. Φορτσάκης ότι εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος αλλά "δημοσιογράφος"; Ξέρουν τη δουλειά μου;  Ή απλά επειδή τους το δώσατε σας πιστεύουν και το συνυπογράφουν; Ειδικά στον κ.  Άδωνι να πείτε να προσέχει γιατί κάτι τέτοιες ερωτήσεις του έδινε να υπογράφει εν λευκώ και ο Καρατζαφέρης για τα εξοπλιστικά και παραλίγο να βρεθεί μπλεγμένος...

Καλό καλοκαίρι.

Μάριος Διονέλλης
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Μ@λ@κίες

Και ήρθε ο καιρός να λέει δημοσίως "σύντροφος" για "σύντροφο" πως θα μπορούσε να περάσει ακόμα και από Ειδικό Δικαστήριο. «Αν ίσχυαν αυτά που λέει θα ήταν η πρώτη δίκη σε ειδικό δικαστήριο» είπε ο Νίκος φίλης για τον Γιάνη Βαρουφάκη. Σε πλήρη στοίχιση ο σύντροφος με τα κανάλια: «Το μυστικό plan b σημαίνει πραξικόπημα» είπε ο σύντροφος. Πάντως, αφού τον έκαψε τον Γιάνη, τον άλειψε μετά με λάδι:  "Τον υπερασπίζομαι. Δεν είχε σχέδιο να μας βγάλει από το ευρώ. Αλλά έχει πει πολλές μ@λ@κίες», είπε ο σύντροφος για τον σύντροφο.

Την ίδια μέρα ο πολύς Ντάισελμπλουμ, υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας,  αποκάλυπτε πως είχε κι εκείνος "μυστικό σχέδιο" για επιστροφή στο φιορίνι, αν η κρίση ξέφευγε από κάθε έλεγχο. Αλλά για τον Ντάισελμπλουμ μάλλον είναι δικαιολογημένο,  για τον Βαρουφάκη σηκώνει ειδικό δικαστήριο. Το λένε όλα τα κανάλια εξάλλου, γιατί να μην το πει και ο σύντροφος Φίλης; Τσάμπα είναι και ειδικά αν υπηρετεί το σχέδιο για λυσσαλέα επίθεση σε όποιον τολμά να μιλήσει για εναλλακτικές  λύσεις, ακόμα καλύτερα.

Και η δήλωση για τις πολλές μ@λ@κίες που έχει πει ο Γιάνης, προθύμως αναπαράχθηκε  σε τηλεοράσεις και ηλεκτρονικές σελίδες. Αλλά πάντα με το πρόσχημα της σοβαροφάνειας. Παντού γράφουν "μ@λ@κίες" και όχι "μαλακίες". Δεν είμαστε και τίποτα άξεστοι εξάλλου, άσε που μπορεί να διαβάζουν και παιδιά.

Από μαλακίες όμως (κανονικές, όχι με @) άλλο τίποτα σύντροφε. Όπως εκείνη με τα μακαρόνια. Η και μια άλλη, παλιότερη αν θυμάσαι για τους ...Ταχρείους, που αν και έφεραν κι αυτοί μαζί τον ΣΥΡΙΖΑ ως την κυβέρνηση, τώρα απλά ανακαλύπτουμε ότι «δεν μπορέσαμε να τους κάνουμε ενιαίο κόμμα»

Και άρα μάλλον δεν τους χρειαζόμαστε πια...

Το ΠΑΣΟΚ χρωστάει μια χάρη στον Βαρουφάκη

Στις τελευταίες εκλογές ο Γιάνης Βαρουφάκης, πήρε 142.046 σταυρούς στη Β' Αθηνών. Δηλαδή περίπου 4 φορές τις ψήφους που πήρε ολόκληρο το ΠΑΣΟΚ στην ίδια περιφέρεια (34.887). Ακόμα και με το να τον βρίζουν τους κάνει δώρο ένα κομμάτι από τη δική του λάμψη. Και μάλλον το ξέρουν γιαυτό και η σπουδή των "πράσινων" δικηγόρων  με τις μηνύσεις εναντίον του...

Ζούμε στην απίστευτη στιγμή της ιστορίας που όσοι δεν έχουν παρουσιάσει ένα δομημένο plan B, κατηγορούνται ως αιθεροβάμονες και ιδεοληπτικοί. Αντίθετα όποιος έχει εμπλακεί  με ένα οποιοδήποτε, (ρεαλιστικό ή μη) εναλλακτικό σχέδιο κινδυνεύει να περάσει από Ιερά Εξέταση και να καταλήξει στην πυρά επειδή τολμά να αμφισβητήσει το παπικό αλάθητο του συστήματος Γιούνκερ - Σόιμπλε - Ντράγκι. Και πάνω στην αναμπουμπούλα, το ΠΑΣΟΚ ελπίζει να ξεχαστεί το πόπολο από τις δικές του πομπές κάνοντας μηνύσεις για "κίνδυνο στη λειτουργία του πολιτεύματος... "

Με έκπληξη διάβασα ότι μεταξύ των δικηγόρων που στέλνουν τον Βαρουφάκη και τους συνεργάτες του στη Δικαιοσύνη είναι και ο γνωστός μας στην Κρήτη Αντώνης Βγόντζας, υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και κάποτε υπερασπιστής του Α. Παπανδρέου στο σκάνδαλο Κοσκωτά. Μεταξύ άλλων, οι πέντε δικηγόροι, μιλούν για "κίνδυνο στη λειτουργία του πολιτεύματος", για "παραβίαση κρατικών μυστικών", για "παραβίαση προσωπικών δεδομένων" και  για "παράβαση καθήκοντος".

Κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες, που αναπαράγονται ήδη περίπου ως "καταδίκες" από τα δελτία ειδήσεων, με έβαλε σε σκέψεις για την αντίστοιχη εγρήγορση των μηνυτών σε άλλες "ομοειδείς" πράξεις της πρόσφατης πολιτικής ζωής. Όταν για παράδειγμα άλλος υπουργός Οικονομικών έκρυβε στικάκια με τις λίστες Λαγκάρντ στο γραφείο του,  όταν άλλος έσβηνε ονόματα συγγενών του από τις ίδιες λίστες, όταν άλλος υπουργός Υγείας διαπόμπευε οροθετικές ιερόδουλες ή όταν  άλλος υπουργός Άμυνας έλεγε πως έχει στο σπίτι του τα κρίσιμα επιχειρησιακά σχέδια του Στρατού. Αναζητώ ακόμα τις αντίστοιχες παρεμβάσεις των δραστήριων δικηγόρων προς τη Δικαιοσύνη.

Βεβαίως αναγνωρίζω πως κάθε δικηγόρος θα κάνει μηνύσεις για τις περιπτώσεις που κρίνει ο ίδιος και όχι για αυτά που θεωρώ ως αδικήματα εγώ. Απλά βλέποντας τη λίστα με τους άλλους τέσσερις μηνυτές σκέφτομαι πως το ΠΑΣΟΚ είναι (ακόμα) εδώ και σίγουρα δεν μπορώ να μη σημειώσω μερικές ...εκλεκτικές συγγένειες.

- Δημήτρης Βερβεσός, πρώην υποψήφιος πρόεδρος του ΔΣΑ με την παράταξη του ΠΑΣΟΚ (Αλληλεγγύη Δικηγόρων).
- Θωμάς Καμενόπουλος, από την ίδια παράταξη (πρώτος σε ψήφους το 2011).
- Μιχαήλ Καλατζόπουλος, επίσης από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ (Στο δεύτερο ψηφοδέλτιο του κεντρώου χώρου, που κατέβηκε το 2014 με υποστήριξη της "Ελιάς", του Ανδρέα Λοβέρδου και των πέριξ αυτών).
- Κυριακή Σταμαδιανού, πρόεδρος των νέων δικηγόρων και επιλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου για το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012.

Πάντως, έστω κι αν ξέρουν πως οι μηνύσεις είναι της πλάκας και θα καταπέσουν πριν καν φτάσουν σε οποιαδήποτε αίθουσα δικαστηρίου θα του το χρωστάνε του Γιάνη, εκεί στο ΠΑΣΟΚ, που τους έδωσε μια αφορμή να παίξουν κι αυτοί λίγο μπάλα στο πολιτικό σκηνικό των ημερών.

Να τσακωνόμαστε αλλά να σκεφτόμαστε

Υπάρχει μια καλή εταιρία που κάνει λέει αξιολογήσεις και ελέγχους και εδώ και μερικά εικοσιτετράωρα μας εξέθεσε την κατάσταση που θα βιώναμε αν τυχόν είχαμε πάει στη δραχμή. Η έκθεση της Ernst & Young περιττό να πω ότι μοιάζει λίγο με τη λίστα των δέκα πληγών του Φαραώ σε συνδυασμό με τις περιγραφές της Βίβλου για τον κατακλυσμό του Νώε. Η έκθεση όπως ήταν φυσικό αναπαράγεται εδώ και μέρες από όλα τα συστημικά ΜΜΕ. Μέχρι εδώ τα πράγματα είναι μάλλον προβλεπόμενα και ίσως δε θα ήταν λόγος να δαπανήσω το χώρο της στήλης για να σας πω τα αυτονόητα.

Με πονάει όμως που την έκθεση την αναπαράγουν και σύντροφοι, αριστεροί άνθρωποι που κατά τα λοιπά εκτιμώ και σέβομαι. Την είδα ακόμα και στις σελίδες fb επιτροπών του ΣΥΡΙΖΑ στην Κρήτη και αλλού. Και ερωτώ:

Την ξέρατε και από χθες την Ernst & Young σύντροφοι;  Τί καπνό φουμάρει και για ποιανής τάξης τα συμφέροντα δουλεύει; Ξέρατε ότι το 2007, η διορατική εταιρία είχε αναδείξει σε επιχειρηματία της χρονιάς τον Λ. Λαυρεντιάδη που μετά βρέθηκε στη φυλακή για το σκάνδαλο της Proton; (έδινε αφειδώς δάνεια σε δικές του επιχειρήσεις χωρίς εγγυήσεις και τη νύφη την πληρώσαμε εμείς).

Διαβάσατε όλη την έκθεση; Είδατε ότι π.χ. για τον τουρισμό η ...οικονομικοτεχνική της ανάλυση περιορίζεται στο ότι "Οι δραματικές συνθήκες σε κοινωνικό επίπεδο, όπως η πιθανή αύξηση της εγκληματικότητας, είναι σίγουρο πως θα συμβάλλουν αρνητικά στην πορεία του κλάδου". Αναρωτηθήκατε γιατί στην έκθεση δεν προβλέπεται το σενάριο καταγγελίας μέρους του χρέους, γιατί δεν εξετάζεται καθόλου το ενδεχόμενο εθνικοποίησης των τραπεζών και πολλά άλλα; Τί στο καλό αναδημοσιεύετε λοιπόν;

Μπορεί να γουστάρετε να καταπιείτε αμάσητο το Μνημόνιο αλλά τουλάχιστον να μη μας πιάνουν μαλάκες με οτιδήποτε μας πασάρουν. Να μη χάσουμε τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε, σύντροφοι. Ακόμα και για να τσακωνόμαστε βασική προϋπόθεση είναι να σκεφτόμαστε.

Σας ευχαριστούμε, σύντροφοι του Ηρακλείου

Ναι, εσάς στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ που κρίνατε πως η έγκριση του νέου μνημονίου ήταν το μικρότερο από τα δύο κακά που μπορούσαν να μας συμβούν. Αυτό θα σκεφτόμαστε και εμείς εδώ κάτω την ώρα που θα πληρώνουμε 23% ΦΠΑ στα τρόφιμα, που θα κινδυνεύουμε από τους πλειστηριασμούς, που θα βλέπουμε με τα κιάλια το φροντιστήριο για τα παιδιά των φτωχότερων από μας.

Σας ευχαριστούμε όχι μόνο επειδή αποτρέψατε την "καταστροφή του grexit" αλλά κυρίως επειδή είστε τόσο βέβαιοι ότι δε χρειάζεται καν, ούτε και τώρα, ένα οργανωμένο σχέδιο για αυτό. Επειδή δε δείχνετε να αποδίδετε καμία ευθύνη σε όσους ομολογούν πως δεν είχαν ποτέ καμία άλλη εναλλακτική, πως το ευρώ ήταν μονόδρομος και πως μόνοι τους έστησαν πίσω από την πλάτη τους τον τοίχο όπου κάποια στιγμή, μοιραία, θα τους κολλούσαν οι δανειστές.

Ναι, τώρα που θα δουλεύουμε και τις Κυριακές θα παρηγοριόμαστε αναλογιζόμενοι το δράμα που πέρασε η κυβέρνηση από τον εκβιασμό των συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης και δε θα μας πειράζει τόσο. Μπορεί και να ξεχάσουμε το 71% του "ΟΧΙ" στο Νομό Ηρακλείου, που ποτέ δε θα μάθουμε πόση "ρήξη" περιείχε. Κι ας λέγατε προεκλογικά στα παράθυρα ότι και μισό τοις εκατό να πάρει προβάδισμα το "ΟΧΙ", θα είναι τεράστια νίκη του Λαού ενάντια στον φόβο και την προπαγάνδα. Και τώρα που ο Λαός (ειδικά της Κρήτης) νίκησε κατά κράτος τον φόβο και την προπαγάνδα εσείς "Δηλώνετε τη στήριξή σας στην κυβέρνηση και στο δύσκολο έργο που καλείται αυτή να επιτελέσει".

Θα το σκέφτονται οι πολίτες περιοχών όπως η Νέα Αλικαρνασσός που ψήφισαν 77% "ΟΧΙ" ότι παρόλο που η ψήφος τους στην πορεία έγινε "ΝΑΙ", εντούτοις, "ανάψαμε μια σπίθα, φυτέψαμε ένα σπόρο που ανοίγει μια χαραμάδα για όλους τους λαούς της Ευρώπης". Θα τηλεγαφήσουμε την ικανοποίησή μας στο λαό της Ισπανίας που βλέπει να γκρεμίζεται η δύναμη των Podemos μετά την "πολιτική ήττα του Σόιμπλε".  

Σας ευχαριστούμε που εκφράσατε απλά την πίστη σας στην ηγεσία, που δεν κρίνατε σκόπιμο ούτε να κάνετε μια αναφορά για πιθανά λάθη στη στρατηγική (όλων φυσικά - όχι μόνο της ηγεσίας), που δεν νιώσατε ούτε καν την ανάγκη να ζητήσετε τη σύγκλιση των κεντρικών οργάνων του κόμματος σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία.

Χαιρόμαστε που δηλώνετε αποφασισμένοι να υπερασπιστείτε τα λαϊκά συμφέροντα μέχρι τέλους (ποιανού;) μένοντας πιστοί στις αρχές και τις αξίες σας.

Όλο το επόμενο διάστημα, που θα υποδεχόμαστε τα καινούρια μέτρα, θα είμαστε κομματάκι πιο ήσυχοι αν ξέρουμε πως εσείς στηρίζετε την προσπάθεια της κυβέρνησης να διαψεύσει το σενάριο της "αριστερής παρένθεσης".  Οι έξι μήνες που πέρασαν είχαν τουλάχιστον την ελπίδα εξόδου από τα μνημόνια ή έστω της αμφισβήτησής τους. Με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου αποδείχτηκε πως η μέχρι τώρα πορεία ήταν, αυτή η ίδια, μια μικρή παρένθεση ελπίδας.  Και δυστυχώς έκλεισε με πάταγο αφήνοντάς μας απέξω της. 

Αβοήθητους. 

-------------

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανακοίνωσης της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου, στις 19/7/2015. 

Συνεδρίασε σήμερα η Νομαρχιακή Επιτροπή Ηρακλείου προκειμένου να συζητήσει για τις τρέχουσες κρίσιμες πολιτικές εξελίξεις. Μετά από πλούσιο διάλογο τέθηκε σε ψηφοφορία και έγινε δεκτό κατά πλειοψηφία το ακόλουθο ψήφισμα:

Δηλώνουμε τη στήριξη μας στην κυβέρνηση και στο δύσκολο έργο που καλείται αυτή να επιτελέσει. Η χώρα μας βρέθηκε στο επίκεντρο μιας πρωτοφανούς επίθεσης νεοφιλελεύθερων συντηρητικών κύκλων της Ευρώπης, που παρακάμπτοντας κάθε έννοια ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, δημοκρατίας, ισοτιμίας, παρακάμπτοντας πλήρως την εκπεφρασμένη βούληση του ελληνικού λαού,  με απίστευτους εκβιασμούς μας ανάγκασαν να δεχθούμε μια σκληρή, δύσκολη συμφωνία. Κανείς φυσικά δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος από τα μέτρα που περιέχονται ούτε και να παραγνωρίζει ότι αυτή αποτελεί ένα νέο μνημόνιο. 

Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι ο βασικός στόχος αυτών των κύκλων ήταν και παραμένει η κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας με κορμό την αριστερά, να αποτελέσει παρένθεση και να αποβάλουν τη χώρα μας από την Ε.Ε και το ευρώ, πριν γίνουμε το «κακό» παράδειγμα για άλλες χώρες και λαούς.

Σε καμία περίπτωση δεν θα διευκολύνουμε αυτούς τους σχεδιασμούς,  σε καμία περίπτωση δεν θα δραπετεύσουμε από τις ευθύνες μας, σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε όμως και σε κανένα να βάλει σε κίνδυνο την ενότητα του κόμματος.

Η κυβέρνηση ανάμεσα στην καταστροφή και σε μια επώδυνη συνθηκολόγηση που θα απέτρεπε όμως τα χειρότερα και θα κέρδιζε χρόνο, επέλεξε το δεύτερο, για την εξυπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων. Αυτά τα λαϊκά συμφέροντα θα υπερασπιστούμε μέχρι τέλους μένοντας πιστοί στις αρχές και τις αξίες μας.

Ανάψαμε μια σπίθα, φυτέψαμε ένα σπόρο που ανοίγει μια χαραμάδα για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Αυτή η υπόθεση δεν μπορεί και δεν πρέπει να πάει χαμένη.

Ναι, ήταν πλαστός

Σας γράφω με τα εφόδια μιας γενιάς που ωρίμασε πολιτικά στα χρόνια του Κοινωνικού Φόρουμ με το σύνθημα "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός". Και ασφαλώς δεν είναι εφικτός μόνο και μόνο επειδή τον φανταστήκαμε, ή  μόνο επειδή ήρθε η Αριστερά στην κυβέρνηση. Θέλει πολύ  φως ακόμα για να ξημερώσει, το ξέρουμε, ειδικά εμείς,  η πλειοψηφία, που ψηφίσαμε ΟΧΙ..

Μόνο που δε θα ξημερώσει μέσα σε μνημόνια. Θα σκοτεινιάζει περισσότερο από δω και πέρα.  Δεν μπορεί όμως ο κόσμος που μου προτείνει η Αριστερά να μοιάζει τόσο πολύ με αυτόν που πάω να αποχωριστώ. Δεν μπορεί να έχει τρόϊκα και σκληρότερο μνημόνιο. Ειδικά τώρα, που το 61,3% του Λαού είπε ΟΧΙ, φοβισμένος, με κλειστές τράπεζες, με τα ΜΜΕ εναντίον του και τους δανειστές να τον απειλούν. Όχι τώρα. Με αυτό τον Λαό στο πλάι κανένας πρωθυπουργός δεν υποκύπτει σε εκβιασμό, κι ας ξέρει πως έχει να ρισκάρει πολλά.

Σας γράφω για να απαντήσω στο ερώτημα του πρωθυπουργού αν πιστεύουμε πως ο εκβιασμός που υπέστη ήταν αληθινός ή πλαστός. Γράφω για να απαντήσω πως ναι, ήταν πλαστός.

Ήταν πλαστός γιατί ξέρανε πως ένα ΟΧΙ θα γέμιζε με χιλιάδες, με εκατομμύρια ανθρώπους τους δρόμους και τις πλατείες της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης. Ήταν πλαστός γιατί ακόμα και στο αγγλικό δίκαιο υπάρχουν μέτρα που μπορείς να πάρεις αν είσαι πραγματικά έτοιμος για τον πόλεμο (Ρώτα τον Βαρουφάκη, εσύ είπες πως ξέρει πολύ καλύτερα οικονομικά από τον Σόιμπλε). Ήταν πλαστός γιατί δεν υπολόγιζαν στην αλληλεγγύη και στην υπομονή μας αν μας έλεγες ΟΛΗ την αλήθεια.

Ήταν πλαστός εκ του αποτελέσματος, γιατί φάνηκε πως αυτό που θέλουν δεν είναι τα λεφτά μας. Είναι η κατάσταση που βρίσκεται τώρα η πρώτη αριστερή κυβέρνηση, με δικό της μνημόνιο, με διάσπαση της βάσης και της κοινωνίας, με στηρίγματα στις πλάτες των ποταμιών και άλλων προθύμων.  Και με τους ανθρώπους της Αριστεράς να βαδίζουν ολοταχώς πολλά πολλά χρόνια πίσω...

Η συνέντευξη χωρίς τις ...ωραιοποιήσεις

Μερικές σημειώσεις για τη συνέντευξη του πρωθυπουργού στην ΕΡΤ:

Πρώτα τα θετικά: 

- Αν και περιέγραψε την καταστροφή που θα ερχόταν με την άτακτη έξοδο από το ευρώ  έδειξε (με τρόπο) να έχει πλέον περιλάβει τη συζήτηση αυτή στην ατζέντα του. Η πλήρης στήριξη στον Βαρουφάκη για την ομάδα που επεξεργαζόταν το grexit και ο χαρακτηρισμός "ανοησίες" για τα περί ποινικών ευθυνών του πρώην υπουργού (βλ. παρακάτω) δίνουν αυτόν τον τόνο. Κυρίως όμως η τοποθέτηση ότι "αν δεν έχεις συναλλαγματικά διαθέσιμα δεν μπορείς να στηρίξεις το νέο νόμισμα" μπορεί να διαβαστεί και ανάποδα. (Αν έχεις κάποτε;)  Στο καπάκι έρχεται (λοιδορούμενη από τα μίντια) και η αναφορά από τον Λαφαζάνη για τα 22 δις από την Τράπεζα της Ελλάδος ώστε να διασφαλιστούν μισθοί και συντάξεις, που σημαίνει ότι έστω και εν μέσω βαριάς ήττας, τουλάχιστον η συζήτηση αυτή έχει ανοίξει πιο σοβαρά. Το βάζω αυτό στα θετικά όχι επειδή είμαι βέβαιος πως η δραχμή θα είναι λύση για τα προβλήματά μας αλά επειδή έχω πια πειστεί πως μέσα στο ευρώ  δεν υπάρχει  περίπτωση να ξεφύγεις από τη μέγγενη της ΕΚΤ και τις διαθέσεις των ισχυρών της Ευρώπης. Φυσικά το μνημόνιο που έρχεται αυτό ακριβώς επιδιώκει με πολύ συστηματικό τρόπο, να μην έχεις τη δυνατότητα να απεξαρτηθείς ποτέ. Και αυτός είναι και ο λόγος που αν περνούσε από το χέρι μου θα ψήφιζα ΟΧΙ στην αυριανή ψηφοφορία. Πάντως το γεγονός ότι η "εναλλακτική", έστω και δειλά, έστω και χωρίς πολλές πιθανότητες, μπαίνει στο στόμα του πρωθυπουργού είναι κατά τη γνώμη μου καλό.

- Έδειξε να σέβεται τις αντιρρήσεις των διαφωνούντων στο κόμμα και να μη θέλει (προς το παρόν) να πάει σε ρήξη ζητώντας παραιτήσεις βουλευτών ή διαγράφοντάς τους από την Κ.Ο. Συνεπώς εφαρμόζει ένα (μάλλον συμφωνημένο και με την Αριστερή Πλατφόρμα) "μορατόριουμ" και πάει σε μια συνέχιση της κυβερνητικής θητείας μαζί και με τους ΑΝΕΛ, έστω και με διαφωνίες, χωρίς να δίνει τροφή σε σενάρια για κυβέρνηση ειδικού σκοπού, που τόσο πολύ απεργάζονται ΜΜΕ και αντιπολίτευση.  (Ξέρει πως τα νομοσχέδια για τα μέτρα θα τα περνά με τις ψήφους των άλλων. Για τα υπόλοιπα π.χ. τις άδειες ΜΜΕ που έρχονται οσονούπω, η σημερινή πλειοψηφία θα επαρκεί). Όλα αυτά βέβαια δε σημαίνουν πως το γυαλί δεν έχει πια ραγίσει αλλά μάλλον όλοι καταλαβαίνουν πως δεν είναι ώρα να σπάσει.Αν από αυτό το "μορατόριουμ" προκύψει κάτι καλό για τον κοσμάκη ή για τη μάχη με τη διαπλοκή, μακάρι να το δούμε...

- Υποσχέθηκε πως τουλάχιστον την ντροπή της αθέτησης των ψηφισμένων νόμων για την ΕΡΤ, τις επαναπροσλήψεις καθαριστριών και λοιπών εργαζομένων και για τις 100 δόσεις δε θα την υποστούμε αφού τα περισσότερα από αυτά δεν έχουν δημοσιονομικό αποτύπωμα και γράφτηκαν μόνο για επικοινωνιακούς λόγους των δανειστών στο εσωτερικό των χωρών τους. (Ελπίζω μόνο να έχει δίκιο και να μην πάρουν οι άλλοι χαμπάρι την μπλόφα).

Στα (βασικά) αρνητικά: 

- Παρουσίασε τη δανειοδότηση από τον ESΜ ως ευνοϊκή εξέλιξη λόγω των χαμηλότερων επιτοκίων και της πιο μακράς περιόδου αποπληρωμής. Ωστόσο ξέχασε να πει μερικά βασικά πράγματα για τον ευαγή αυτό Οργανισμό. Ότι επιβάλει αυστηρή εποπτεία στο κράτος που δανειοδοτεί (μηνιαίες εκθέσεις και έλεγχος όλης της κυβέρνησης και του τραπεζικού συστήματος). Δεν είπε κουβέντα για το Δημοσιονομικό Συμβούλιο που θα λειτουργεί υπό την εποπτεία των δανειστών θα κόβει αυτόματα δαπάνες από όπου κρίνει αναγκαίο αν δεν εκπληρώνονται οι στόχοι του προγράμματος  (μικρά μνημονιάκα θα είναι αυτά για τη συνέχεια όποτε δεν πιάνουμε τους στόχους), και φυσικά δεν είπε τίποτα για την επιστροφή της Τρόϊκα στην Αθήνα με συνεχείς ελέγχους. Με μαθηματική ακρίβεια αυτά οδηγούν σε νέες αξιολογήσεις και νέα μέτρα για τα οποία θα έχουμε να συζητάμε σε λίγους μήνες μετά τη συμφωνία. Και αυτός είναι ένας πολύ καλός λόγος, πέρα από τους ιδεολογικούς για να ψηφίσεις ΟΧΙ. Όχι για τα σημερινά μέτρα αλλά για την μαθηματική ακρίβεια των επερχόμενων νέων μέτρων σε ένα εξάμηνο, που θα συνεχίζουν τον φαύλο κύκλο της ύφεσης. Αν κάποιος άκουσε το συγκεκριμένο κομμάτι της συνέντευξης για τον ESM θα έλεγε πως ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Σταθερότητας είναι ευλογία. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι...

- Με θλίβει το γεγονός πως έχει πειστεί ότι όσες περισσότερες φορές πει ότι είναι δύσκολα τα μέτρα και πως "δεν ωραιοποιεί την κατάσταση" τόσο πιο εύκολα θα τα δεχτούμε και τόσο πιο απαλές θα είναι οι επιπτώσεις στη ζωή μας. (Πιο πολύ με θλίβει το ότι μεγάλο μέρος του κόσμου όντως σκέφτεται έτσι και λέει "Να μωρέ ο άνθρωπος το παραδέχεται πως είναι σκληρά τα μέτρα, δεν είναι σαν τους άλλους". - Ναι αλλά τα μέτρα είναι ακριβώς σαν των άλλων ή και χειρότερα σε κάποιες περιπτώσεις).

- Αν και είπε πως έκανε λάθη δε διευκρίνισε ποια ήταν αυτά (δε ρωτήθηκε βέβαια). Για το μόνο που ρωτήθηκε, αν ήταν πολιτικό λάθος το δημοψήφισμα, δυστυχώς συνέχισε την κοροϊδία ότι του έδωσε ισχυρή εντολή διαπραγμάτευσης (και φυσικά όχι ρήξης) χωρίς φυσικά να εξηγήσει πως γίνεται η διαπραγμάτευση με ισχυρότερη εντολή να καταλήξει σε μια εβδομάδα σε βαρύτερα μέτρα και περισσότερα δανεικά από αυτά που απορρίψαμε με το ΟΧΙ μας.

Περί Βαρουφάκη και Ζωής: 

Θα διαβάζετε ήδη στα περισσότερα site τίτλους όπως "Δεν κάνει για πολιτικός ο Βαρουφάκης" - "Δεν είναι δικτάτορας η Ζωή". Ασφαλώς ο Τσίπρας δεν τα είπε αυτά εκ παραδρομής, ήξερε ότι θα βγάλουν τίτλους και για αυτό τα είπε. Πάμε όμως λίγο πιο βαθιά στην ουσία, πέρα από τα "super" των καναλιών...

α) Για τον Βαρουφάκη: Τον κάλυψε απόλυτα για το εμφανιζόμενο από τα ΜΜΕ ως μυστικό σχέδιο εξόδου (που κατά το mega επιφέρει και ποινικές ευθύνες...) Είπε: "Ασφαλώς είχα ζητήσει να μου παρουσιάσουν τις επιπτώσεις από ένα τέτοιο σενάριο και πήρα μια έκθεση στα χέρια μου με το τί ακριβώς θα συνέβαινε..." Επίσης είπε πως "ας μη γελιόμαστε τα πράγματα δεν πήγαν άσχημα επειδή δε συμπάθησαν τον Βαρουφάκη αλλά επειδή είχαν οργανωμένο σχέδιο εναντίον μας". Είπε πως είναι ένας οικονομολόγος που ξέρει την οικονομία πολύ καλύτερα από τους ομολόγους του, είπε πως αυτό δεν αλλάζει από το γεγονός ότι δεν είναι πλέον στο υπουργείο, είπε πως η απόφαση για την αποχώρησή του ήταν συναινετική και πως ο ίδιος διατηρεί εξαιρετική σχέση μαζί του. Βεβαίως είπε πως δεν κάνουν όλοι οι καλοί οικονομολόγοι για πολιτικοί, πως θα έπρεπε ίσως να συγκρατείται περισσότερο. Κατά τη γνώμη μου η μιντιακή φιλολογία περί ποινικής ευθύνης του Βαρουφάκη για τα σχέδια grexit και οι μανιώδεις επιθέσεις εναντίον του, δεν έχουν στόχο τον ίδιο τον Βαρουφάκη, αλλά τη δαιμονοποίηση της συζήτησης για το ζήτημα της μελλοντικής αποδέσμευσης από τη μέγγενη του ευρώ. Και νομίζω πως ακριβώς επειδή ξέρει πολλά κιλά παραπάνω Οικονομία από τους Σόιμπλε και τους Πρετεντέρηδες ξέρουν ότι μόνο με λάσπη μπορούν να του επιτεθούν. Και επ' αυτού ο Τσίπρας φαίνεται να τον προστατεύει. (Μια πιο αισιόδοξη ανάλυση θα έλεγε πως το κάνει επειδή ξέρει ότι πολύ σύντομα θα τον χρειαστεί ξανά...).

β) Για την Κωνσταντοπούλου: Εδώ τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα. Εκτός από τη δήλωση ότι
"κανείς δεν είναι δικτάτορας" είπε πως παρά τις διαφωνίες δεν ξεχνά την κοινή διαδρομή με ανθρώπους που έφτασαν μαζί ως εδώ (και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι σαφής έμμεση στήριξη αλλά μάλλον εντάσσεται στο μορατόριουμ που έλεγα πιο πριν). Πάντως από τα λόγια του ήταν σαφές για μένα πως ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ θα κάνει πρόταση μομφής εναντίον της. Θα ήταν βέβαια πιο γενναία μια παραδοχή ότι εξαιτίας της έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος της νομοθετικής εξουσίας, ότι επιτέλους δεν έχουμε πρόεδρο που απλά χτυπάει τα κουδουνάκια όταν είναι άτακτοι οι βουλευτές αλλά αυτά θα ήταν μάλλον δύσκολο να τα παραδεχτεί τώρα που θέλει να παρακάμψει τις πολλές τυπικότητες για να περάσει  τα μέτρα...

Αυτά προς ώρας...

Και οι σύντροφοι, σύντροφε;

Ακολουθούν μερικές σκέψεις, ταξινομημένες όσο μπορώ, μέσα στο χάος και την απογοήτευση των ημερών. Συγκεκριμένα την επόμενη ημέρα από την ταπεινωτική "συμφωνία" της Ελλάδας με τους εταίρους της. Η σειρά των ενοτήτων είναι μάλλον τυχαία. Αποτελούν μια προσπάθεια να συμμαζευτεί όσο γίνεται η έκπληξη για όσα συμβαίνουν.

Περί ακροατηρίου
Με τη συμφωνία που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, έκαναν επιλογή του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνονται. Από τη μία ήταν το πιο συντηρητικό, φοβισμένο κομμάτι της κοινωνίας, εκείνο το πλατύ "κέντρο" που μεταπήδησε από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο μέχρι σήμερα έβαλε πάνω απ' όλα τη σύνταξη, το μισθό και τις τραπεζικές του καταθέσεις από το εφάπαξ. Αυτά ανέδειξε σε ιερά και όσια της φυλής.
Από την άλλη είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, που συνειδητά ή από παρόρμηση λένε ΟΧΙ. Λένε πως "μέχρι εδώ που έφτασα πίσω δεν κάνω". Άνθρωποι της γενιάς μου (και του Τσίπρα) που δε θα πάρουμε ποτέ σύνταξη, αλλά τουλάχιστον ήμασταν αποφασισμένοι να παλέψουμε για κάτι καλύτερο. Και το δείξαμε στο δημοψήφισμα.  Και αρχίσαμε να παίρνουμε και άλλους μαζί μας, όπως εκείνους τους συνταξιούχους στις ουρές ων ΑΤΜ που δεν τα έλεγαν όπως ακριβώς τα ήθελε το κανάλι. Και τότε ο ρεπόρτερ τους έσπρωχνε διακριτικά για να βγουν εκτός πλάνου...
Δυστυχώς μεταξύ αυτών των δύο ακροατηρίων η κυβέρνηση και ο Τσίπρας επέλεξαν το πρώτο. Κι ας είχε πάει στην Καισαριανή ως πρώτη πρωθυπουργική πράξη για να καταθέσει γαρύφαλλα στη μνήμη των εκτελεσμένων για τις ιδέες τους. Άραγε εκείνοι θα έβαζαν πάνω απ' όλα τη σύνταξη και το εφάπαξ, σύντροφε;

Περί του δημοψηφίσματος
Παρά τον καταιγισμό  των απειλών ότι το ΟΧΙ θα σήμαινε Grexit, παρά τον ορυμαγδό της προπαγάνδας από τα ΜΜΕ, παρά τις απειλές ότι θα βγαίναμε και εντελώς έξω από την Ευρώπη, θα χάναμε τις επιδοτήσεις, τα Erasmus  και τις εφαρμογές στα i-phone ο κοσμάκης, που εγώ προτιμώ να τον λέω ακόμα ΛΑΟ, πήγε και ψήφισε ΟΧΙ σε ποσοστό 61,3%. Και ακόμα και αν ο Τσίπρας από αυτό το ΟΧΙ δεν πήρε εντολή για Grexit, ποιος του έδωσε την εντολή να πουλήσει τη στάση όλων αυτών των ανθρώπων; Άραγε γιατί δε φέρνει σε δημοψήφισμα τη νέα συμφωνία για να πάρει πάλι τη γνώμη του Λαού;

Περί της συμφωνίας
Ας μου βρει κάποιος πού ακριβώς πλήττει αυτή η συμφωνία "όσους διέφευγαν τόσα χρόνια", όπως λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Μήπως με την αύξηση του ΦΠΑ (που πλήττει τα χαμηλότερα εισοδήματα); Μήπως με την έξτρα φορολόγηση των αγροτών (που θα αποτρέψει νέους ανθρώπους από το να ασχοληθούν με τη γη και θα αφαιρέσει κάθε ελπίδα για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αφού και τώρα και για πάντα δε θα έχεις επαρκή παραγωγή να θρέψει τον πληθυσμό); Μήπως με την έμμεση μείωση των συντάξεων; Μήπως με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Μήπως με την πώληση της ΔΕΗ; Μήπως με τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ;  Μήπως με τους πλειστηριασμούς;
Ή μήπως αυτούς ακριβώς ευνοεί με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, με την εφαρμογή "καλών πρακτικών" στα εργασιακά (βλ. ομαδικές απολύσεις και όχι συλλογικές συμβάσεις) και φυσικά με τη ...γαργάρα που έγινε για τον φόρο 12% στις επιχειρήσεις με κέρδη άνω του μισού εκατομμυρίου (μέτρο που φυσικά του έσβησε ο Σόιμπλε από τη λίστα).

Περί της συμφωνίας ΙΙ
Υπάρχουν πράγματα εκεί μέσα που δε σηκώνουν καν σχολιασμό. Που είναι όχι απλά ήττα, αλλά ντροπή για κάθε κυβέρνηση να δέχεται και μόνο να τα συζητά. Από την υποχρέωση να εγκρίνει η Τρόικα όλα τα νομοσχέδια πριν τα φέρει στη βουλή, μέχρι την υπόσχεση αναστροφής των ψηφισμένων νόμων για τις 100 δόσεις, για τις επαναπροσλήψεις των καθαριστριών και το άνοιγμα της ΕΡΤ.  

Περί του χρέους
Ακόμα και εμείς που μείναμε μέχρι το τέλος να λέμε σε φίλους, συντρόφους, αλλά και δημοσίως -όσοι έχουμε μικρόφωνο- πως πολλά κακά μέτρα μπορούν να αντισταθμιστούν με μια βαθειά διαγραφή του χρέους, χάσαμε κάθε επιχείρημα αφού το κείμενο της συμφωνίας αναφέρει ρητά πως "ονομαστικό κούρεμα δεν προβλέπεται και πως η Ελλάδα δεσμεύεται να αποπληρώσει πλήρως και εγκαίρως τους πιστωτές της". Και τί απέγινε το βασικό σλόγκαν της Θεσσαλονίκης για "κούρεμα τουλάχιστον στο 51%"; (Για να υπενθυμίσω μόνο αυτό από το αλήστου μνήμης πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που μάλλον η γενιά μου θα έχει να το διηγείται ως γλυκιά ανάμνηση στα εγγόνια της τα κρύα βράδια του χειμώνα...)

Περί της Κρήτης
Σε αυτόν τον τόπο που επέλεξα να ζω τα τελευταία 5 χρόνια, θα πρέπει κάποιος να απαντήσει αν με αυτή τη συμφωνία έχει μέλλον ο αγροτικός τομέας ή αν θα γίνουν όλα τα χωράφια γήπεδα για φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες. Αν υπάρχει έστω ένα κίνητρο στον κρητικό αγρότη να γυρίσει και να αφιερωθεί στη δουλειά και στη γη του αντί να περιμένει (όπως τον έμαθαν επί χρόνια) την επιδότηση για να πάρει 4x4 με φιμέ τζάμια. Θα πρέπει να μάθουμε αν εν μέσω 3ου Μνημονίου θα πάει επιτέλους παθολόγος στο νοσοκομείο της Σητείας και της Ιεράπετρας, αν θα καλυφθούν τα κενά στα σχολεία, αν θα σταματήσουν να δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, που βλέπουν τις συλλογικές συμβάσεις μόνο με τα κιάλια.  Θα πρέπει κάποιος να πει ειδικά στους Κρητικούς που ψήφισαν ΟΧΙ με 70%, γιατί η ψήφος τους παραχαράχτηκε τόσο απροκάλυπτα. Και θα πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος αν θα έχουν άδικο τα εργατικά κέντρα να χαρακτηρίσουν "ανεπιθύμητους" τον Σταθάκη και τον Βαρδάκη, όπως έκανε ο Βαρδάκης (δικαίως) ως πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου για τον Κεγκέρογλου και τον Αυγενάκη όταν ψήφιζαν μνημόνια.

Περί του Γιάνη και της Ζωής 
Να είστε καχύποπτοι αν όλα τα Μέσα χτυπούν συγκεκριμένους ανθρώπους με κάθε τρόπο. Να είστε καχύποπτοι αν γίνεται ρεπορτάζ στο δελτίο των 8 η παπαριά που έγραψε ο κάθε πυροβολημένος στο twitter εναντίον τους. Μάλλον σημαίνει πως και οι δυο τους έχουν δίκιο. Μάλλον σημαίνει πως και οι δυο τους είναι "pain in the ass"για το μιντιακό - επιχειρηματικό σύστημα και θέλουν να τους ξεφορτωθούν όσο γίνεται γρηγορότερα. Ειδικά για τον Βαρουφάκη γίνεται προφανές ότι δεν επρόκειτο να προδώσει την εντολή που πήρε με τις εκλογές. Σήμερα μάλιστα στο Mega έφτασαν να λένε και για ποινικές ευθύνες του σε συνεργασία με τη Μπακογιάννη (ναι, αυτή με τη Siemens) και με τον Λοβέρδο (ναι, αυτόν που διαπόμπευε τις οροθετικές ιερόδουλες). Για την Κωνσταντοπούλου είναι φανερό πως έχει όσο κανείς άλλος αναδείξει τη διάκριση των εξουσιών που ορίζει το Σύνταγμα. (Μια βουλή που επιτέλους λειτουργεί, ψάχνει το παράνομο χρέος και δεν ανέχεται τερτίπια όπως τα ζητούν οι δανειστές). Ναι, για αυτό είναι εκεί η Βουλή, για να συζητά εξαντλητικά και να αποφασίζει, όχι για να ψηφίζει σε τρεις μέρες, σε ένα νόμο, διατάξεις που αλλάζουν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Και πολύ καλά θα κάνει να ανακόψει όσο μπορεί αυτά τα νομοσχέδια - εκτρώματα. (Εξάλλου κάποτε με την ίδια φρασεολογία μιλούσε και ο Τσίπρας για τις ΠΝΠ. Για το ίδιο Σύνταγμα είπε βουρκωμένος πως "είμαστε κάθε λέξη" του).

Περί παραιτήσεων
Για ρίξτε μια ματιά στους σταυρούς που πήραν αυτοί που ζητάτε να παραιτηθούν (κύριε Σταθάκη και κύριε Παπαδημούλη και λοιποί...). Ο Βαρουφάκης είναι πρώτος στη Β' Αθηνών, ο Λαφαζάνης πρώτος στη Β' Πειραιά, η Ζωή πρώτη στην Α' Αθηνών, ο Στρατούλης και  ο Χουντής, επίσης ψηλά (5ος και 6ος) στη Β' Αθηνών. Όταν σας έφερνε ο Βαρουφάκης μέσα στον κουβά 142.046 ψήφους ήταν καλός. Τώρα που κρατά τις θέσεις για τις οποίες ψηφίστηκε σας ξινίζει; Ομοίως και ο Λαφαζάνης, η Ζωή κτλ.
Και επίσης, αναρωτηθείτε για λίγο, ποιος έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία; Ο Τσίπρας μόνος του; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ αναστήθηκε όταν έμπλεξε με το αντιμνημονιακό κίνημα (το οποίο σήμερα προδίδει;) Αν γουστάρετε καθαρές λύσεις πάρτε τον παλιό Συνασπισμό του 3,5% και πορευτείτε... Την κοινωνία δεν την αφορά και πολύ η στάση σας.  (Ομοίως δε νοιάστηκε και πολύ η κοινωνία και για την άλλη υπεύθυνη ΔΗΜΑΡιστερά  που την έταξε στο 0,49%).

Περί Δεοντολογίας 
Εκείνος ο κώδικας δεοντολογίας που υπέγραψαν όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές αποτελεί σήμερα σημαία όσων ζητούν παραιτήσεις. Και ειδικά το άρθρο 2, παράγραφος δ, όπου αναφέρεται:
- Η παραίτηση όλων των βουλευτών είναι στη διάθεση του κόμματος. Το κόμμα μπορεί να ζητήσει την παραίτηση βουλευτή, με απόφαση των κεντρικών καθοδηγητικών του οργάνων (Κεντρική Επιτροπή, Διαρκές/Έκτακτο/Τακτικό Συνέδριο), στις εξής περιπτώσεις:
- Όταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις των οργάνων του κόμματος.
-  Όταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπως περιγράφονται στο άρθρο2, παρ. 3 του Κανονισμού της Κ.Ο.
Μόνο που, σύντροφοι, πριν από το άρθρο 2, υπάρχει το άρθρο 1, που τότε ενόψει εκλογών έλεγε:
"Η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι συλλογική και καθορίζεται από τα κεντρικά όργανα του κόμματος. Κανείς και καμία υποψήφιος/α δεν μπορεί να ακολουθεί τακτικές που έρχονται σε αντίθεση με αυτές τις αποφάσεις ή να έχει συμπεριφορές που τον φέρνουν σε αντίθεση με άλλους/ες υποψήφιους/ες του ΣΥΡΙΖΑ".
Και το ερώτημα σήμερα είναι απλό: Ποιος παραβιάζει την προεκλογική τακτική (και άρα τις δεσμεύσεις με τις οποίες εξελέγη); Αυτοί που ψηφίζουν τα μέτρα, ή αυτοί που διαφωνούν; Επ' αυτού έχει αναρωτηθεί και ο Καββαδίας παλαιότερα αλλά δεν πήρε απάντηση: "Ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;"

Περί επιλαχόντων 
Για ρίξτε, σύντροφοι, μια ματιά στους επιλαχόντες για να δείτε ποιοι άνθρωποι επελέγησαν από τους πολίτες στις μεγαλύτερες περιφέρειες. Με μια μικρή έρευνα βρήκα τα εξής:
Στην Α' Αθηνών πίσω από τη Ζωή, αν παραιτηθεί από βουλευτίνα, έρχεται η Μαρία Μπόλαρη (ΔΕΑ) και μετά η Δέσποινα Σπανού (Πλατφόρμα).
Στην Α' Θεσσαλονίκης πίσω από τη Γαϊτάνη έρχεται η Κυριακή Μάλαμα (Αριστερή Πλατφόρμα).
Στο υπόλοιπο Αττικής, πίσω από την Ελένη Σωτηρίου έρχεται ο Αλέκος Καλύβης (Πλατφόρμα). Άραγε ήταν μέσα στον Κώδικα Δεοντολογίας να ψαχουλεύει ο πρόεδρος μέσα στους επιλαχόντες εκείνους που είναι αρεστοί και σύμφωνοι με τη γνώμη του; Γιατί δε βγάζει ψηφοδέλτια με λίστα από την αρχή να μην παιδεύεται; Τέτοιο ήθος η Αριστερά;
Θα το έκαναν αυτό οι σύντροφοι που τους κατέθεσες λουλούδια σύντροφε;

Περί grexit
Ξέρω πως αν φτάσατε την ανάγνωση ως εδώ θα έχετε ήδη έτοιμο το ερώτημα "πες μας εσύ τί προτείνεις" και τί θα γινόταν αν είχαμε άτακτη χρεοκοπία και τί θα γινόταν αν πηγαίναμε στη δραχμή, κτλ. κτλ. Ομολογώ πως σχέδιο δεν έχω, ούτε τα οικονομικά είναι το φόρτε μου. Και στα πάνελ με τους κρητικούς βουλευτές ρωτούσα σκοπίμως αν υπάρχει κάποιος εκεί στα υπόγεια του Μαξίμου να σχεδιάζει το "κακό" σενάριο. (Σήμερα άκουσα με έκπληξη τον Βαρουφάκη να λέει ότι όντως υπήρχαν κάποιοι). Από όλους όμως έπαιρνα μονολιθικά την απάντηση ότι αυτό δεν είναι ο στόχος μας. Ναι, αλλά εγώ δε ρώτησα αν είναι ο στόχος σας, εγώ ρώτησα αν υπήρχε κάποιος να οργανώνει το κακό σενάριο, το "εκτός στόχου". Γιατί αν το ξέρουν και οι απέναντι πως δεν είναι ο στόχος σας, και αν βλέπουν και οι απέναντι πως ο Τσίπρας ήδη από το βράδυ του δημοψηφίσματος βάζει μόνος του στην πλάτη του τον τοίχο, πάνω στον οποίο θα τον κολλήσουν, δηλώνοντας την προσήλωσή του στο ευρώ (που κάποτε δεν ήταν φετίχ....) τότε δε χρειαζόταν να γίνει όλο αυτό επί 6 μήνες.
Επί της ουσίας: Δεν με έχετε πείσει ότι η δραχμή θα ήταν η καταστροφή. Δεν είναι επιχείρημα ότι αυτή η χώρα δεν παράγει τίποτα, γιατί ξέρω και ξέρετε πως είναι ψέμα. Δεν είναι επιχείρημα ότι χρειάζεται χρόνος για να τυπωθεί η δραχμή. Δεν είναι επιχείρημα ότι αυτομάτως θα μας πέταγαν και από την ΕΕ και θα χάναμε και τα ΕΣΠΑ και τις επιδοτήσεις. Μου δίνετε το δικαίωμα να σας ειρωνεύομαι θυμίζοντας τις πληγές του Φαραώ με τα ποτάμια που γέμισαν αίμα και τις ακρίδες που πέφτανε στα σπαρτά. Τις ίδιες πιθανότητες δίνω να συνέβαιναν και αυτά.
Επειδή πάντως δεν θέλω να αποφύγω την ερώτηση και επειδή για το θέμα έχουν μιλήσει άλλοι πολύ πιο ειδικοί από μένα, αλλά δεν τους ακούσατε ποτέ στα δελτία των 8, σας προτείνω να ακούσετε από εδώ την 50λεπτη ραδιοφωνική εκπομπή του καλού συναδέλφου και φίλου Άρη Χατζηστεφάνου με τίτλο "Ποιος φοβάται τη δραχμή". Έχει και δυνατότητα download για αποθήκευση - μπορεί να χρειαστεί. Αφιερώστε μια ώρα, αξίζει τον κόπο, τουλάχιστον για να μη σας πιάνουν κορόιδα...
(Αν έχετε πραγματικά ενδιαφέρον και υπομονή υπάρχει και η πλήρης έκθεση "Αφήνοντας το ευρώ, ένας πρακτικός οδηγός" του οικονομολόγου Roger Bootle. Αν και είναι στα αγγλικά, δε χάνετε και τίποτα να την έχετε στον υπολογιστή σας. Ίσως χρειαστεί κι αυτή στο μέλλον).

Περί Αριστεράς γενικότερα
Αυτή την ταπείνωση η Αριστερά θα τη χρεωθεί για πολλά πολλά χρόνια. Θα την κορνιζώσει δίπλα στο "βρώμικο 89" και στη "Βάρκιζα". Θα δίνει επιχειρήματα στους απέναντι για σχόλια του τύπου "είδαμε τί κάνατε κι εσείς". Και επειδή βλέπω πολλούς να κατηγορούν όσους διαφωνούμε ότι βγάλαμε τα "αριστερόμετρα" θα σας πως ότι δεν μιλώ για την "αριστεροσύνη" των άλλων. Μιλώ πρώτα για τη δική μου, που δεν ανέχεται να έχει μετατραπεί σε άλλοθι για νέα μνημόνια. Όχι με τη δική μου ψήφο, σύντροφε Αλέξη.
Από κει και πέρα ας κάνει ο καθένας ό,τι καταλαβαίνει...

Το Όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Ναι

Δεν είναι αυτό το δικό μου το ΟΧΙ. Δεν έριξα εγώ τέτοια εντολή σε καμία κάλπη, ούτε στις 25 Γενάρη, ούτε πολύ περισσότερο στις 5 Ιουλίου.

Δεν έχω τίποτα να πω σήμερα σε κείνους που με ρώτησαν τη γνώμη μου και σε πολλούς άλλους που με άκουσαν να την εκφράζω δημόσια. Δεν έχω τίποτα να πω για τη δική μου γενιά που νόμιζα πως δε θα βρεθεί ποτέ στη θέση να αναφωνεί "ναι σε όλα" όταν θα έρθει το νέο μνημόνιο.

Ξέρω πως δεν μπορούν να γίνουν όλα σε μια μέρα, μα αυτό το ανάποδο διάβασμα του δημοψηφίσματος με εκθέτει, μας εκθέτει ως Αριστερά, ως γενιά. Από το βράδυ της προηγούμενης Κυριακής προσπαθώ να δω τί κρύβεται πίσω από τις λέξεις, πίσω από εκείνη την απόλυτη προσήλωση του διαγγέλματος νίκης στο ευρώ και στην ευρωζώνη. Προσπαθώ να καταλάβω γιατί με το 61,3% στις αποσκευές μας δεν μπορούμε να γίνουμε πιο πειστικοί σε σχέση με πριν.
Και μάλιστα με ένα ΟΧΙ που κερδήθηκε μέσα στον πόλεμο της προπαγάνδας, με όλους εναντίον του Λαού, με τις ανίερες συμμαχίες του ΝΑΙ να περιλαμβάνουν από τον ΣΕΒ μέχρι τη ΓΣΕΕ, με τις τράπεζες κλειστές και με τον τρόμο πάνω από τα κεφάλια μας.

Και όμως παρόλα αυτά ο κόσμος είπε ΟΧΙ βάζοντας την περηφάνια του και την αξιοπρέπεια πάνω από την ανάγκη. Εκείνοι που το ζήτησαν το ΟΧΙ εξάλλου, εκείνοι πρώτοι μίλησαν για αξιοπρέπεια. Δεν έχει κανείς το δικαίωμα να πετάξει αυτό το θαρραλέο ΟΧΙ μας. Να το αποκοιμίσει στην αγκαλιά ενός θολού και βουρκωμένου ΝΑΙ για τα επόμενα τρία χρόνια.

Δε μου περισσεύουν για να τα χαρίσω και αυτά στους δανειστές.

Όχι και πάλι όχι

Επειδή εδώ που έφτασα, μπορεί να μην ξέρω τί ακριβώς έχει μετά, αλλά πίσω πια δε γυρίζω.
Επειδή αυτούς που με προτρέπουν στο ΝΑΙ,  τους ξέρω πια από την καλή και την ανάποδη.  Επειδή το όργιο της προπαγάνδας, της παραπληροφόρησης και της διαστρέβλωσης ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Επειδή δε θέλω να ντρέπονται για μένα εκείνοι που πέθαναν από  ένα αναμμένο μαγκάλι ή αυτοκτόνησαν δίπλα σε ένα δέντρο στο Σύνταγμα καθώς "δεν άντεξαν να ψάχνουν στα σκουπίδια για το φαγητό τους" όπως έγραφε ο Δημήτρης Χριστούλας.

Επειδή θεωρώ ντροπή δίπλα σ' εκείνο το δέντρο να διαδηλώνουν με ψηλοτάκουνα και κολονάτα ποτήρια κρατώντας πλακάτ "Γιούνκερ σ' αγαπάμε", ή "Ναι στα μέτρα των δανειστών".
Επειδή θέλω να γυρίσουν πίσω τα παιδιά που φύγανε εκτός Ελλάδος και επειδή θέλω να απαντήσω και στον εαυτό μου με επιχειρήματα γιατί δεν τους ακολούθησα και προτίμησα να μείνω εδώ να παλεύω.

Επειδή  θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να έχω αντίστοιχη ευκαιρία. Για να μου δώσουν τη δυνατότητα, να στείλω απευθείας μήνυμα οργής λαού στη Μέρκελ και στον Σόϊμπλε. Επειδή έχω κουραστεί να μου ζητούν ως κακές γκουβερνάντες να τηρήσω τις υποχρεώσεις και του κανόνες, που οι ίδιοι παραβιάζουν συστηματικά.

Επειδή έχω βαρεθεί να υποτάσσομαι στο όνομα της δημοκρατικής ενωμένης Ευρώπης. Επειδή τα "αχαρτογράφητα νερά" όπως τα λένε όσοι θέλουν να με τρομάξουν θα είναι πάντα πιο γοητευτικά από τα νερά που βρίσκομαι σήμερα, τα ήδη βαλτωμένα, που αρχίζουν πλέον να μυρίζουν αφόρητα.

Για όλα αυτά λοιπόν και για χιλιάδες άλλα τόσα. ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ !

Όρνεα

Για τη "διαπραγμάτευση" σίγουρα θα έχουμε να πούμε πολλά αν και εφόσον ολοκληρωθεί. Για την τακτική, για τα μέτρα και για την ανάγκη να είχαμε αποχωρήσει πολύ νωρίτερα. Για τις επιτυχίες ή λάθη της κυβέρνησης θα σχηματίσει ο καθένας μας μια γνώμη όταν έρθει ο τελικός λογαριασμός.
Μα για τους άλλους, τους πλαϊνούς "διαπραγματευτές", τους πρόθυμους υπογράφοντες προκειμένου να ...σωθεί η χώρα, η άποψη είναι ήδη αποκρυσταλλωμένη.

Πώς να εξηγήσεις ότι την ώρα που στο ένα κτίριο των Βρυξελλών στριμώχνανε τον Τσίπρα, λίγο πιο πέρα  κάποιοι ήδη μοιράζανε τα ιμάτιά του. Σαν πολλοί έτοιμοι πρωθυπουργοί μαζεύτηκαν αυτές τις μέρες γύρω γύρω:

- Ο Σαμαράς στη Σύνοδο του Λαϊκού κόμματος να ζητά "κυβέρνηση εθνικής ενότητας" χωρίς τον Τσίπρα πρωθυπουργό.
- Ο Θεοδωράκης σε άλλη σύναξη στις Βρυξέλλες να κάνει επαφές με πρωθυπουργούς της Ευρωζώνης και άλλα στελέχη, που καλοβλέπουν τον ίδιο ως επόμενο πρωθυπουργό.
- Η Φώφη αν και δεν έχει βλέψεις για πρωθυπουργός βρισκόταν εκεί κι αυτή αναζητώντας μέσω Βρυξελλών ρόλο στο πολιτικό σκηνικό της επόμενης μέρας.
- Λίγο πιο πέρα, στο Παρίσι, η Le Monde "έχριζε" επόμενο πρωθυπουργό τον Στουρνάρα που είναι, λέει, ιδιαίτερα συμπαθής στους ευρωπαϊκούς κύκλους.
Σαν πολλοί εν αναμονή πρωθυπουργοί δε μαζεύτηκαν τριγύρω;

Και όλοι θα βρουν από έναν Γιούνκερ ή έναν Σούλτς να τροφοδοτήσει τα όνειρά τους για αριστερή παρένθεση δίνοντας επιδεικτικά μαθήματα καταπάτησης της δημοκρατίας στην Ευρώπη του Διαφωτισμού.

Το μόνο που δεν είπε κανείς σε όλους αυτούς είναι πως όταν είναι τόσο κοντά ο ένας στον άλλο μοιάζουν όλο και περισσότερα με όρνεα πεινασμένα που δε θα περιμένουν καν να βγει η ψυχή του θηράματος για να ορμήσουν.

Το θέμα είναι αν θα τους αφήσουμε.