Ακολουθούν μερικές σκέψεις, ταξινομημένες όσο μπορώ, μέσα στο χάος και την απογοήτευση των ημερών. Συγκεκριμένα την επόμενη ημέρα από την ταπεινωτική "συμφωνία" της Ελλάδας με τους εταίρους της. Η σειρά των ενοτήτων είναι μάλλον τυχαία. Αποτελούν μια προσπάθεια να συμμαζευτεί όσο γίνεται η έκπληξη για όσα συμβαίνουν.
Περί ακροατηρίου
Με τη συμφωνία που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, έκαναν επιλογή του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνονται. Από τη μία ήταν το πιο συντηρητικό, φοβισμένο κομμάτι της κοινωνίας, εκείνο το πλατύ "κέντρο" που μεταπήδησε από το ΠΑΣΟΚ στον ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο μέχρι σήμερα έβαλε πάνω απ' όλα τη σύνταξη, το μισθό και τις τραπεζικές του καταθέσεις από το εφάπαξ. Αυτά ανέδειξε σε ιερά και όσια της φυλής.
Από την άλλη είναι οι άνθρωποι που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, που συνειδητά ή από παρόρμηση λένε ΟΧΙ. Λένε πως "μέχρι εδώ που έφτασα πίσω δεν κάνω". Άνθρωποι της γενιάς μου (και του Τσίπρα) που δε θα πάρουμε ποτέ σύνταξη, αλλά τουλάχιστον ήμασταν αποφασισμένοι να παλέψουμε για κάτι καλύτερο. Και το δείξαμε στο δημοψήφισμα. Και αρχίσαμε να παίρνουμε και άλλους μαζί μας, όπως εκείνους τους συνταξιούχους στις ουρές ων ΑΤΜ που δεν τα έλεγαν όπως ακριβώς τα ήθελε το κανάλι. Και τότε ο ρεπόρτερ τους έσπρωχνε διακριτικά για να βγουν εκτός πλάνου...
Δυστυχώς μεταξύ αυτών των δύο ακροατηρίων η κυβέρνηση και ο Τσίπρας επέλεξαν το πρώτο. Κι ας είχε πάει στην Καισαριανή ως πρώτη πρωθυπουργική πράξη για να καταθέσει γαρύφαλλα στη μνήμη των εκτελεσμένων για τις ιδέες τους. Άραγε εκείνοι θα έβαζαν πάνω απ' όλα τη σύνταξη και το εφάπαξ, σύντροφε;
Περί του δημοψηφίσματος
Παρά τον καταιγισμό των απειλών ότι το ΟΧΙ θα σήμαινε Grexit, παρά τον ορυμαγδό της προπαγάνδας από τα ΜΜΕ, παρά τις απειλές ότι θα βγαίναμε και εντελώς έξω από την Ευρώπη, θα χάναμε τις επιδοτήσεις, τα Erasmus και τις εφαρμογές στα i-phone ο κοσμάκης, που εγώ προτιμώ να τον λέω ακόμα ΛΑΟ, πήγε και ψήφισε ΟΧΙ σε ποσοστό 61,3%. Και ακόμα και αν ο Τσίπρας από αυτό το ΟΧΙ δεν πήρε εντολή για Grexit, ποιος του έδωσε την εντολή να πουλήσει τη στάση όλων αυτών των ανθρώπων; Άραγε γιατί δε φέρνει σε δημοψήφισμα τη νέα συμφωνία για να πάρει πάλι τη γνώμη του Λαού;
Περί της συμφωνίας
Ας μου βρει κάποιος πού ακριβώς πλήττει αυτή η συμφωνία "όσους διέφευγαν τόσα χρόνια", όπως λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Μήπως με την αύξηση του ΦΠΑ (που πλήττει τα χαμηλότερα εισοδήματα); Μήπως με την έξτρα φορολόγηση των αγροτών (που θα αποτρέψει νέους ανθρώπους από το να ασχοληθούν με τη γη και θα αφαιρέσει κάθε ελπίδα για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αφού και τώρα και για πάντα δε θα έχεις επαρκή παραγωγή να θρέψει τον πληθυσμό); Μήπως με την έμμεση μείωση των συντάξεων; Μήπως με το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας; Μήπως με την πώληση της ΔΕΗ; Μήπως με τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ; Μήπως με τους πλειστηριασμούς;
Ή μήπως αυτούς ακριβώς ευνοεί με το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, με την εφαρμογή "καλών πρακτικών" στα εργασιακά (βλ. ομαδικές απολύσεις και όχι συλλογικές συμβάσεις) και φυσικά με τη ...γαργάρα που έγινε για τον φόρο 12% στις επιχειρήσεις με κέρδη άνω του μισού εκατομμυρίου (μέτρο που φυσικά του έσβησε ο Σόιμπλε από τη λίστα).
Περί της συμφωνίας ΙΙ
Υπάρχουν πράγματα εκεί μέσα που δε σηκώνουν καν σχολιασμό. Που είναι όχι απλά ήττα, αλλά ντροπή για κάθε κυβέρνηση να δέχεται και μόνο να τα συζητά. Από την υποχρέωση να εγκρίνει η Τρόικα όλα τα νομοσχέδια πριν τα φέρει στη βουλή, μέχρι την υπόσχεση αναστροφής των ψηφισμένων νόμων για τις 100 δόσεις, για τις επαναπροσλήψεις των καθαριστριών και το άνοιγμα της ΕΡΤ.
Περί του χρέους
Ακόμα και εμείς που μείναμε μέχρι το τέλος να λέμε σε φίλους, συντρόφους, αλλά και δημοσίως -όσοι έχουμε μικρόφωνο- πως πολλά κακά μέτρα μπορούν να αντισταθμιστούν με μια βαθειά διαγραφή του χρέους, χάσαμε κάθε επιχείρημα αφού το κείμενο της συμφωνίας αναφέρει ρητά πως "ονομαστικό κούρεμα δεν προβλέπεται και πως η Ελλάδα δεσμεύεται να αποπληρώσει πλήρως και εγκαίρως τους πιστωτές της". Και τί απέγινε το βασικό σλόγκαν της Θεσσαλονίκης για "κούρεμα τουλάχιστον στο 51%"; (Για να υπενθυμίσω μόνο αυτό από το αλήστου μνήμης πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που μάλλον η γενιά μου θα έχει να το διηγείται ως γλυκιά ανάμνηση στα εγγόνια της τα κρύα βράδια του χειμώνα...)
Περί της Κρήτης
Σε αυτόν τον τόπο που επέλεξα να ζω τα τελευταία 5 χρόνια, θα πρέπει κάποιος να απαντήσει αν με αυτή τη συμφωνία έχει μέλλον ο αγροτικός τομέας ή αν θα γίνουν όλα τα χωράφια γήπεδα για φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες. Αν υπάρχει έστω ένα κίνητρο στον κρητικό αγρότη να γυρίσει και να αφιερωθεί στη δουλειά και στη γη του αντί να περιμένει (όπως τον έμαθαν επί χρόνια) την επιδότηση για να πάρει 4x4 με φιμέ τζάμια. Θα πρέπει να μάθουμε αν εν μέσω 3ου Μνημονίου θα πάει επιτέλους παθολόγος στο νοσοκομείο της Σητείας και της Ιεράπετρας, αν θα καλυφθούν τα κενά στα σχολεία, αν θα σταματήσουν να δουλεύουν σε συνθήκες σκλαβιάς οι εργαζόμενοι στον τουρισμό, που βλέπουν τις συλλογικές συμβάσεις μόνο με τα κιάλια. Θα πρέπει κάποιος να πει ειδικά στους Κρητικούς που ψήφισαν ΟΧΙ με 70%, γιατί η ψήφος τους παραχαράχτηκε τόσο απροκάλυπτα. Και θα πρέπει να αναρωτηθεί κάποιος αν θα έχουν άδικο τα εργατικά κέντρα να χαρακτηρίσουν "ανεπιθύμητους" τον Σταθάκη και τον Βαρδάκη, όπως έκανε ο Βαρδάκης (δικαίως) ως πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου για τον Κεγκέρογλου και τον Αυγενάκη όταν ψήφιζαν μνημόνια.
Περί του Γιάνη και της Ζωής
Να είστε καχύποπτοι αν όλα τα Μέσα χτυπούν συγκεκριμένους ανθρώπους με κάθε τρόπο. Να είστε καχύποπτοι αν γίνεται ρεπορτάζ στο δελτίο των 8 η παπαριά που έγραψε ο κάθε πυροβολημένος στο twitter εναντίον τους. Μάλλον σημαίνει πως και οι δυο τους έχουν δίκιο. Μάλλον σημαίνει πως και οι δυο τους είναι "pain in the ass"για το μιντιακό - επιχειρηματικό σύστημα και θέλουν να τους ξεφορτωθούν όσο γίνεται γρηγορότερα. Ειδικά για τον Βαρουφάκη γίνεται προφανές ότι δεν επρόκειτο να προδώσει την εντολή που πήρε με τις εκλογές. Σήμερα μάλιστα στο Mega έφτασαν να λένε και για ποινικές ευθύνες του σε συνεργασία με τη Μπακογιάννη (ναι, αυτή με τη Siemens) και με τον Λοβέρδο (ναι, αυτόν που διαπόμπευε τις οροθετικές ιερόδουλες). Για την Κωνσταντοπούλου είναι φανερό πως έχει όσο κανείς άλλος αναδείξει τη διάκριση των εξουσιών που ορίζει το Σύνταγμα. (Μια βουλή που επιτέλους λειτουργεί, ψάχνει το παράνομο χρέος και δεν ανέχεται τερτίπια όπως τα ζητούν οι δανειστές). Ναι, για αυτό είναι εκεί η Βουλή, για να συζητά εξαντλητικά και να αποφασίζει, όχι για να ψηφίζει σε τρεις μέρες, σε ένα νόμο, διατάξεις που αλλάζουν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων. Και πολύ καλά θα κάνει να ανακόψει όσο μπορεί αυτά τα νομοσχέδια - εκτρώματα. (Εξάλλου κάποτε με την ίδια φρασεολογία μιλούσε και ο Τσίπρας για τις ΠΝΠ. Για το ίδιο Σύνταγμα είπε βουρκωμένος πως "είμαστε κάθε λέξη" του).
Περί παραιτήσεων
Για ρίξτε μια ματιά στους σταυρούς που πήραν αυτοί που ζητάτε να παραιτηθούν (κύριε Σταθάκη και κύριε Παπαδημούλη και λοιποί...). Ο Βαρουφάκης είναι πρώτος στη Β' Αθηνών, ο Λαφαζάνης πρώτος στη Β' Πειραιά, η Ζωή πρώτη στην Α' Αθηνών, ο Στρατούλης και ο Χουντής, επίσης ψηλά (5ος και 6ος) στη Β' Αθηνών. Όταν σας έφερνε ο Βαρουφάκης μέσα στον κουβά 142.046 ψήφους ήταν καλός. Τώρα που κρατά τις θέσεις για τις οποίες ψηφίστηκε σας ξινίζει; Ομοίως και ο Λαφαζάνης, η Ζωή κτλ.
Και επίσης, αναρωτηθείτε για λίγο, ποιος έφερε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία; Ο Τσίπρας μόνος του; Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ αναστήθηκε όταν έμπλεξε με το αντιμνημονιακό κίνημα (το οποίο σήμερα προδίδει;) Αν γουστάρετε καθαρές λύσεις πάρτε τον παλιό Συνασπισμό του 3,5% και πορευτείτε... Την κοινωνία δεν την αφορά και πολύ η στάση σας. (Ομοίως δε νοιάστηκε και πολύ η κοινωνία και για την άλλη υπεύθυνη ΔΗΜΑΡιστερά που την έταξε στο 0,49%).
Περί Δεοντολογίας
Εκείνος ο κώδικας δεοντολογίας που υπέγραψαν όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές αποτελεί σήμερα σημαία όσων ζητούν παραιτήσεις. Και ειδικά το άρθρο 2, παράγραφος δ, όπου αναφέρεται:
- Η παραίτηση όλων των βουλευτών είναι στη διάθεση του κόμματος. Το κόμμα μπορεί να ζητήσει την παραίτηση βουλευτή, με απόφαση των κεντρικών καθοδηγητικών του οργάνων (Κεντρική Επιτροπή, Διαρκές/Έκτακτο/Τακτικό Συνέδριο), στις εξής περιπτώσεις:
- Όταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις των οργάνων του κόμματος.
- Όταν αρνείται να υλοποιήσει συλλογικές δεσμευτικές αποφάσεις της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, όπως περιγράφονται στο άρθρο2, παρ. 3 του Κανονισμού της Κ.Ο.
Μόνο που, σύντροφοι, πριν από το άρθρο 2, υπάρχει το άρθρο 1, που τότε ενόψει εκλογών έλεγε:
"Η προεκλογική εκστρατεία του ΣΥΡΙΖΑ είναι συλλογική και καθορίζεται από τα κεντρικά όργανα του κόμματος. Κανείς και καμία υποψήφιος/α δεν μπορεί να ακολουθεί τακτικές που έρχονται σε αντίθεση με αυτές τις αποφάσεις ή να έχει συμπεριφορές που τον φέρνουν σε αντίθεση με άλλους/ες υποψήφιους/ες του ΣΥΡΙΖΑ".
Και το ερώτημα σήμερα είναι απλό: Ποιος παραβιάζει την προεκλογική τακτική (και άρα τις δεσμεύσεις με τις οποίες εξελέγη); Αυτοί που ψηφίζουν τα μέτρα, ή αυτοί που διαφωνούν; Επ' αυτού έχει αναρωτηθεί και ο Καββαδίας παλαιότερα αλλά δεν πήρε απάντηση: "Ο μπούσουλας είναι που στρέφει ή το καράβι;"
Περί επιλαχόντων
Για ρίξτε, σύντροφοι, μια ματιά στους επιλαχόντες για να δείτε ποιοι άνθρωποι επελέγησαν από τους πολίτες στις μεγαλύτερες περιφέρειες. Με μια μικρή έρευνα βρήκα τα εξής:
Στην Α' Αθηνών πίσω από τη Ζωή, αν παραιτηθεί από βουλευτίνα, έρχεται η Μαρία Μπόλαρη (ΔΕΑ) και μετά η Δέσποινα Σπανού (Πλατφόρμα).
Στην Α' Θεσσαλονίκης πίσω από τη Γαϊτάνη έρχεται η Κυριακή Μάλαμα (Αριστερή Πλατφόρμα).
Στο υπόλοιπο Αττικής, πίσω από την Ελένη Σωτηρίου έρχεται ο Αλέκος Καλύβης (Πλατφόρμα). Άραγε ήταν μέσα στον Κώδικα Δεοντολογίας να ψαχουλεύει ο πρόεδρος μέσα στους επιλαχόντες εκείνους που είναι αρεστοί και σύμφωνοι με τη γνώμη του; Γιατί δε βγάζει ψηφοδέλτια με λίστα από την αρχή να μην παιδεύεται; Τέτοιο ήθος η Αριστερά;
Θα το έκαναν αυτό οι σύντροφοι που τους κατέθεσες λουλούδια σύντροφε;
Περί grexit
Ξέρω πως αν φτάσατε την ανάγνωση ως εδώ θα έχετε ήδη έτοιμο το ερώτημα "πες μας εσύ τί προτείνεις" και τί θα γινόταν αν είχαμε άτακτη χρεοκοπία και τί θα γινόταν αν πηγαίναμε στη δραχμή, κτλ. κτλ. Ομολογώ πως σχέδιο δεν έχω, ούτε τα οικονομικά είναι το φόρτε μου. Και στα πάνελ με τους κρητικούς βουλευτές ρωτούσα σκοπίμως αν υπάρχει κάποιος εκεί στα υπόγεια του Μαξίμου να σχεδιάζει το "κακό" σενάριο. (Σήμερα άκουσα με έκπληξη τον Βαρουφάκη να λέει ότι όντως υπήρχαν κάποιοι). Από όλους όμως έπαιρνα μονολιθικά την απάντηση ότι αυτό δεν είναι ο στόχος μας. Ναι, αλλά εγώ δε ρώτησα αν είναι ο στόχος σας, εγώ ρώτησα αν υπήρχε κάποιος να οργανώνει το κακό σενάριο, το "εκτός στόχου". Γιατί αν το ξέρουν και οι απέναντι πως δεν είναι ο στόχος σας, και αν βλέπουν και οι απέναντι πως ο Τσίπρας ήδη από το βράδυ του δημοψηφίσματος βάζει μόνος του στην πλάτη του τον τοίχο, πάνω στον οποίο θα τον κολλήσουν, δηλώνοντας την προσήλωσή του στο ευρώ (που κάποτε δεν ήταν φετίχ....) τότε δε χρειαζόταν να γίνει όλο αυτό επί 6 μήνες.
Επί της ουσίας: Δεν με έχετε πείσει ότι η δραχμή θα ήταν η καταστροφή. Δεν είναι επιχείρημα ότι αυτή η χώρα δεν παράγει τίποτα, γιατί ξέρω και ξέρετε πως είναι ψέμα. Δεν είναι επιχείρημα ότι χρειάζεται χρόνος για να τυπωθεί η δραχμή. Δεν είναι επιχείρημα ότι αυτομάτως θα μας πέταγαν και από την ΕΕ και θα χάναμε και τα ΕΣΠΑ και τις επιδοτήσεις. Μου δίνετε το δικαίωμα να σας ειρωνεύομαι θυμίζοντας τις πληγές του Φαραώ με τα ποτάμια που γέμισαν αίμα και τις ακρίδες που πέφτανε στα σπαρτά. Τις ίδιες πιθανότητες δίνω να συνέβαιναν και αυτά.
Επειδή πάντως δεν θέλω να αποφύγω την ερώτηση και επειδή για το θέμα έχουν μιλήσει άλλοι πολύ πιο ειδικοί από μένα, αλλά δεν τους ακούσατε ποτέ στα δελτία των 8, σας προτείνω να ακούσετε από εδώ την 50λεπτη ραδιοφωνική εκπομπή του καλού συναδέλφου και φίλου Άρη Χατζηστεφάνου με τίτλο "Ποιος φοβάται τη δραχμή". Έχει και δυνατότητα download για αποθήκευση - μπορεί να χρειαστεί. Αφιερώστε μια ώρα, αξίζει τον κόπο, τουλάχιστον για να μη σας πιάνουν κορόιδα...
(Αν έχετε πραγματικά ενδιαφέρον και υπομονή υπάρχει και η πλήρης έκθεση "Αφήνοντας το ευρώ, ένας πρακτικός οδηγός" του οικονομολόγου Roger Bootle. Αν και είναι στα αγγλικά, δε χάνετε και τίποτα να την έχετε στον υπολογιστή σας. Ίσως χρειαστεί κι αυτή στο μέλλον).
Περί Αριστεράς γενικότερα
Αυτή την ταπείνωση η Αριστερά θα τη χρεωθεί για πολλά πολλά χρόνια. Θα την κορνιζώσει δίπλα στο "βρώμικο 89" και στη "Βάρκιζα". Θα δίνει επιχειρήματα στους απέναντι για σχόλια του τύπου "είδαμε τί κάνατε κι εσείς". Και επειδή βλέπω πολλούς να κατηγορούν όσους διαφωνούμε ότι βγάλαμε τα "αριστερόμετρα" θα σας πως ότι δεν μιλώ για την "αριστεροσύνη" των άλλων. Μιλώ πρώτα για τη δική μου, που δεν ανέχεται να έχει μετατραπεί σε άλλοθι για νέα μνημόνια. Όχι με τη δική μου ψήφο, σύντροφε Αλέξη.
Από κει και πέρα ας κάνει ο καθένας ό,τι καταλαβαίνει...
