Βοηθάει καμιά φορά ο αέρας της εξοχής να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις σου. Να ακούς τις ειδήσεις και να συγκρίνεις με ό,τι έχει προηγηθεί. Να εξασκείς τη μνήμη σου και να ξανακούς στα αυτιά σου εξαγγελίες και υποσχέσεις προεκλογικές. Η φωνή του παρουσιαστή μπλέκεται γλυκά με τα τζιτζίκια που ακόμα και το βράδυ τρελαίνονται στη ζέστη, στις εξοχικές ταβέρνες δίπλα στο κύμα. Η τηλεόραση κάτι έλεγε στο βάθος για πώληση της Αγροτικής, για πώληση λιμανιών, για περισσότερα δις που χρειαζόμαστε και για προσπάθεια επιμήκυνσης. Για φάρμακα μόνο μετρητοίς και χωρίς πίστωση, για ανεργία στο 30% και για νέου τύπου εφεδρεία. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε όσα έρχονται. Ξέρω όμως πως θα χρειαστεί (ως λαός πια) να συγκρίνουμε υποσχέσεις και πράξεις.
Αντιγράφω λοιπόν από το «Πλαίσιο Προγραμματικής Σύγκλισης» που υπέγραψε η ΔΗΜΑΡ με του άλλους δύο, αμέσως μετά τις εκλογές (Για κάποιο διεστραμμένο λόγο το πήρα μαζί μου στις διακοπές):
- Όχι απολύσεις στο δημόσιο
- Αγροτική Τράπεζα: Επανακεφαλαιοποίηση και εξυγίανση. Διαφύλαξη του χαρτοφυλακίου υποθηκών αγροτικής γης
- Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα)
- Αύξηση και επέκταση του επιδόματος ανεργίας
- Συλλογικές συμβάσεις στα επίπεδα του ευρωπαϊκού κεκτημένου (;)
- Αξιοποίηση και όχι εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου
- Καθολική υγειονομική προστασία
Έχω (ακόμα) καλούς φίλους που ψήφισαν ΔΗΜΑΡ και τους ρώτησα πολλές φορές: Πόσο ΔΗΜΑΡ πρέπει να είσαι για να αντέξεις αυτή την απόσταση μεταξύ κειμένου και πραγματικότητας;
Δεν πήρα πειστικές απαντήσεις.
Ελπίζω τουλάχιστον να παραμένουν φίλοι μου…
