«Λόγω ονόματος μάλλον είμαι ο πιο κατάλληλος για τη θέση του πρωθυπουργού». Ας είναι λοιπόν με χιούμορ ετούτος ο «τελευταίος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης» όπως βαρύγδουπα τον ονομάσαμε. Για έναν λαό πικραμένο πραγματικά από αυτούς που ψήφιζε τόσα χρόνια, από αυτούς που του έκλεψαν ξανά και ξανά την εμπιστοσύνη του.
Καλό το χιουμοράκι κύριε πρωθυπουργέ και χρήσιμο ίσως για την αποφόρτιση σε τέτοιες σημαδιακές στιγμές. Το αναγνωρίζω.
Ελπίζω να ξέρετε όμως, πως εδώ κάτω είναι και μια πίκρα αποπνιχτική και παχιά να την κόψεις με το μαχαίρι. Είναι η πίκρα των απεγνωσμένων που κοντεύουν να πληρώνουν νοίκι για το σπίτι τους λόγω του χαρατσιού, το οποίο εσείς στο ΣτΕ κρίνατε ως συνταγματικό, η πίκρα από τα μέτρα του Μνημονίου, το οποίο επίσης εσείς στο ΣτΕ κρίνατε ως συνταγματικό.
Ελπίζω να την έχετε την επαφή αυτή με την κοινωνία, με τον κόσμο που ζητά απεγνωσμένα αλλαγή από το παλιό στο νέο και που στο παλιό λογίζει ασφαλώς και σας τον ίδιο αλλά και αυτόν ακόμα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Οι θεσμοί ξέρετε είναι ακόμα σεβαστοί από τους πολίτες αυτής της χώρας και για αυτό είστε σε αυτή τη θέση σήμερα. Μα και οι θεσμοί ακόμα βρίσκονται στην κρίση των πικραμένων αυτού του τόπου που ζητούν Δικαιοσύνη ανεξάρτητη ως τελευταίο στήριγμα. Κι αυτό παρόλο που πολλές φορές τους απογοήτευσε μεταβαλλόμενη σε εργαλείο εφαρμογής πολιτικών άδικων με πραγματικά «πικρά» αποτελέσματα.
Καλή θητεία λοιπόν, αφού φαίνεται πως θα περάσουμε ένα μήνα μαζί, με διαδικασίες ακέραιες, έτσι όπως πρέπει και όπως σας αναλογεί στο ρόλο και την ιδιότητά σας. Και μακάρι, ποιος ξέρει, στο τέλος της διαδρομής αυτής να επιβεβαιωθεί όντως η ρήση (κυριολεκτικά και όχι ειρωνικά) και πράγματι να γελάσει κάθε πικραμένος αυτού του τόπου.
Υ.Γ.
Όχι, δε μου άρεσε η πρόταση για Αρσένη. Ελπίζω να μη χαλάω το κλίμα. Είναι όμως οι πιτσιρικάδες λίγο μετά από μένα, μετά την εποχή Κοντογιαννόπουλου και Σουφλιά, στους οποίους δε θα μπορώ να εξηγήσω αν τύχει και ζητήσουν τη γνώμη μου.
