Έκτακτη εισφορά

Χρειαζότανε ως έννοια η έκτακτη εισφορά και πολύ χαίρομαι που την έβαλε με τόσο σθένος ο πρωθυπουργός. Ένα κάτιτις παραπάνω από όλους μας χρειαζόταν και χρειάζεται, πρέπει να το παραδεχτείτε. Δε μιλώ μόνο για το ποσοστό του εισοδήματός σου που θα κρατήσει η Εφορία (και μάλιστα αναδρομικά από φέτος).  Και αυτό χρειάζεται, όπως λέει ο Παπακωνσταντίνου, στο κοινό μας πιθάρι χωρίς πάτο, όπου μαζεύουμε για να ξεπληρώσουμε τους δανειστές μας.
Μιλώ για την άλλη την εισφορά, τη δική σου, την προσωπική, του χρόνου σου, των ιδεών σου, της αγανάκτησης και της οργής σου.
Μιλώ για την εισφορά σου στις πλατείες, ακόμα και τη μέρα που δεν είχες σκοπό να κατέβεις. Για την υπομονή σου στον κουραστικό διάλογο, ακόμα και στα «πλακώματα» για το οργανωτικό που τόσο μας ταλανίζει.
Μιλώ για την εισφορά σου στην ανταλλαγή πληροφοριών, ιδεών, γνώσεων με σκοπό την στήριξη όλων μας με επιχειρήματα για την πραγματική ζωή μας, έναντι των χαρτογιακάδων που βλέπουν μόνο νούμερα και στόχους εσόδων. 
Μιλώ για την έκτακτη εισφορά σου στη συζήτηση στο γραφείο, στο χώρο δουλειάς, εκεί που έβλεπες τις απολύσεις να πέφτουν βροχή και μέχρι σήμερα δεν έκανες τίποτα. Και θα είναι στ’ αλήθεια «έκτακτη», δηλαδή εξαιρετική και υψηλής ποιότητος, γιατί θα δώσει κουράγιο και στους δίπλα, που κι αυτοί δε μιλούσαν μέχρι σήμερα.
Ξέρω πως έχεις βαρεθεί να δίνεις, αλλά αυτή είναι πραγματική «συν-εισφορά». Και ίσως είναι η μόνη που θα σε γλιτώσει από την άλλη την εισφορά, τη χρηματική.
Και σίγουρα είναι η μόνη που τους κάνει να φοβούνται.