Όχι γιατί το χρειάζονται, αλλά γιατί εμείς χρειαζόμαστε καλύτερους λογαριασμούς μεταξύ μας και γιατί όλοι αυτοί που μαζεύονται εκεί έξω μας έχουν κυριολεκτικά χεσμένους. Είναι πραγματικά η τελευταία τους σκοτούρα αν θα τα βρούμε, αν τα βρήκαμε και αν αποφασίσαμε τον τρόπο της πάλης μας και τις μεταξύ μας σχέσεις. Και επειδή μυρίζει κάτι σπουδαίο στο Σύνταγμα, στο Λευκό Πύργο, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο, στο Βόλο και σε όλη την Ελλάδα, είναι κρίμα να το βλέπεις από τη γρίλια με έναν κρυφό θαυμασμό αλλά και ζήλια.
Βγες μωρέ και απόλαυσέ το, εκεί, κάτω από τη βροχή, μέχρι το μεδούλι, χωρίς ισορροπημένους συσχετισμούς και κρατημένες πισινές.
Για φαντάσου, πριν από μερικούς μήνες τσακωνόμασταν για μερικές ώρες παραμονής στο Σύνταγμα και σήμερα έχει στις πλατείες στημένα αντίσκηνα. Είναι και τόσο γοητευτικό και λυτρωτικό ίσως να σε ξεπερνούν τα γεγονότα. Να σε παίρνουν και να σου δίνουν μια, έτσι ένα «χοπ» και να βρίσκεσαι από πάνω, στη λιακάδα. Και να βλέπεις πόσο άδικα και άσκοπα εγκλωβισμένος ήσουνα εκεί κάτω να τρώγεσαι με τα ρούχα σου.
Είναι τόσο μα τόσο μαγικά απλό.
Μια συγνώμη χρειάζεται μόνο.
