Μα έχω την εντύπωση πως τώρα μας δουλεύουνε. Η εξάρθρωση της Χρυσής Αυγής έμοιαζε έτοιμη από καιρό, σα να περίμενε το αίμα του Παύλου Φύσσα για να ξεκινήσει. Λένε πολλοί πως έχει κοινά στοιχεία με την εξάρθρωση της 17 Νοέμβρη και μάλλον έχουν δίκιο.
Η δημοσκοπική μετακίνηση των ψηφοφόρων από τη συμμορία των ναζιστών στο κόμμα της σίγουρης, παλιάς καλής Δεξιάς του Σαμαρά νομίζω πως δίνει τα συμπεράσματα για το ποιος βγαίνει κερδισμένος από αυτή την ιστορία.
Σίγουρα όχι η Αριστερά (ή όχι κυρίως). Όχι αυτοί που ανοίγουν τα κεφάλια τους στο δρόμο σε συγκρούσεις με τον φασισμό χρόνια τώρα. Όχι αυτοί που βάζουν μπροστά τα ιδανικά της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των φυλών.
Κερδίζουν αυτοί που πήραν πίσω τον νόμο για την ιθαγένεια, κερδίζουν οι Δένδιες του κουκουλονόμου.
Σε κάθε είδηση των τελευταίων ημερών νιώθω να λείπει η άλλη μισή φράση…
«Καθαρίζουμε τα σώματα ασφαλείας από τη Χρυσή Αυγή»… θα μείνει η παλιά καλή αστυνομία που αγαπήσαμε με τα χημικά στις διαδηλώσεις.
«Μητροπολίτες τσοντάρουν στα οικονομικά της Χρυσής Αυγής»… ενώ είμαστε κι εμείς εδώ. Κι ο Σαμαράς με τη βοήθεια του Θεού βγήκε και από τότε συνομιλεί τακτικά μαζί του,».
Κι άμα δεν πιάσει τίποτα από αυτά, υπάρχει κι άλλος φόβος…
«Μια ομάδα στρατιωτικών ετοιμάζει πραξικόπημα»… θα τους πατάξουμε και θα συνεχίσουμε ακάθεκτοι να κυβερνάμε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου..
Και άλλα τέτοια παρόμοια…
Είναι καλοστημένο το παιχνίδι και για άλλη μια φορά η Αριστερά μένει στον πάγκο. Ξανά οι άλλοι παίζουν πάνω στη πλάτη της και μετά από τους δικούς της αγώνες. Μα στη συνέχεια το σκυλί θα ηρεμίσει λίγο, θα στείλει τα ψηφαλάκια στη σωστή και αν χρειαστεί ξαναγριεύει… Μια χαρά τους βγαίνει το παιχνίδι ως τώρα.
Γι αυτό λοιπόν, όντως δε νομίζω πως θα γίνει κανένα πραξικόπημα.
Υ.Γ. Το Σάββατο πάντως, θα βγω τσεκάροντας διπλά στον δρόμο, μη τυχόν και ακούγονται στο βάθος οι ερπύστριες…
