Πάντα τραβάει το βλέμμα μου το σήμα για το έκτακτο δελτίο. Κάτι λόγω επαγγελματικής διαστροφής, κάτι που εθιστήκαμε όλοι στα τηλεοπτικά τερτίπια.. Μεσημέρι Τετάρτης και το κανάλι διακόπτει για να μας πει πως σε μια έκρηξη στο Ισραήλ τραυματίστηκαν άνθρωποι. Κρίμα σκέφτομαι. Και για τους ανθρώπους και για το πρόγραμμα. Δύσκολο να στεριώσει πρόγραμμα όταν γίνεται πόλεμος. Δύσκολο να δεις ανενόχλητος το μεσημεριανάδικο.
Γιατί δεν μπορεί, για να διακόπτει μόνο για μια έκρηξη, φαντάσου τι συνέβη στο πρόγραμμα του καναλιού τόσες μέρες για τους 140 νεκρούς, γυναίκες και παιδιά από την πλευρά των Παλαιστινίων.
Ή μήπως δεν αξίζουν το ίδιο οι ζωές από τις δύο πλευρές του τοίχου;
Δεν πρόλαβα να το πολυσκεφτώ γιατί μετά είχε μόδα και αφαιρέθηκα…
Να το ξέρετε πάντως, πως εδώ στο Νότο, η Κρήτη κοιτάζει και προς τα κάτω, την ώρα που όλη η χώρα έχει υψώσει το βλέμμα προς Βρυξέλλες μεριά περιμένοντας τη δόση.
Καλλιτέχνες από την Κρήτη ακύρωσαν τη συναυλία τους στο Τελ Αβίβ σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη σφαγή. (Ross Daly, Ψαρογιώργης, Γιώργος Μανωλάκης, Κέλλυ Θωμά). Παρόλα αυτά μίλησαν για την πίστη τους ότι η μουσική μπορεί να φέρει και εκεί πιο κοντά τους ανθρώπους. Διατύπωσαν την πρόθεσή τους να βρεθούν στο Ισραήλ ξανά και να διδάξουν την κοινή μουσική παράδοση της Μεσογείου, της Παλαιστίνης, της Κρήτης και της Μεσοποταμίας.
Κάποιοι άλλοι αναρωτιούνται αν η προσμονή επενδυτών για τα πετρέλαια στο νότια του νησιού θα μας κάνει να ξεχάσουμε ποιος καταπιέζει και ποιος καταπιέζεται σε εκείνη τη γωνιά του κόσμου…
Κάποιοι πιο παράξενοι αναρωτιούνται ακόμα για τη …διακοπή των διακοπών στο Ροδάκινο και αν μεταφέρθηκαν οι προβληματισμοί τους αυτοί στον κύριο Πέρες.
Να το ξέρετε, εδώ κάτω δε μετράμε απλά τους νεκρούς…
