Πέρασε ένας μήνας από τις εκλογές και η ζωή μου έχει ήδη αλλάξει. Οι ειδήσεις που με τρόμαζαν πέτυχαν το σκοπό τους και τώρα που το αποτέλεσμα ήρθε όπως το θέλατε είμαι και εγώ πια ένας από σας. Ξέφυγα από το φόβο να ρωτάνε τα παιδιά μου «γιατί κύριε» με τα κλαμένα τους ματάκια. Τώρα όλα έχουν αλλάξει.
Είμαι καθαρίστρια και απολύομαι αδιαμαρτύρητα για να πάρουν νεαρότερες και φθηνότερες με βάση το νόμο για τα εργασιακά που δεν παίρνει κανείς πίσω, κι ας το υποσχέθηκαν.
Είμαι υφυπουργός και παραιτούμαι γιατί βλέπω ότι επαναδιαπραγμάτευση δε γίνεται και απλά δίνω τη θέση μου στον επόμενο πρόθυμο.
Είμαι αιμοδότης και γεμίζω μόνο τις μπουκάλες που έχουν την ελληνική σημαία με το αίμα μου.
Είμαι συνδικαλιστής και ντρέπομαι βαθιά που θα κατεβάσω τους διακόπτες αν πάτε να ξεπουλήσετε τη ΔΕΗ.
Είμαι επιβάτης του ΟΣΕ και είμαι σίγουρος πως η ασφάλειά μου θα είναι σε καλά ιδιωτικά χέρια.
Είμαι μετανάστης που οδεύει με χαρά σε ένα από στα νέα κέντρα κράτησης της …Αυστραλίας.
Είμαι συνταξιούχος, νεφροπαθής, απολυμένος, υποψήφιος αυτόχειρας, υποαπασχολούμενος σε ΜΚΟ, χαλυβουργός, αλλά δε διαμαρτύρομαι πια, τώρα που ο Ολάντ είναι μαζί μας και σταματήσαμε να τον προσβάλλουμε.
Απολαμβάνω τις ονειρώξεις απαγκίστρωσης την ώρα που ψάχνω κάτω από το στρώμα μου τα ισοδύναμα μέτρα που θα μου πάρουν.
Είμαι και αριστερός και τα κάνω όλα αυτά έχοντας τη συνείδησή μου καθαρή αφού και η Αριστερά κυβερνά.
Υπεύθυνα και καθωσπρέπει.
Σας ευχαριστώ, ζω πολύ καλύτερα ήδη, από τον πρώτο μήνα.
