Πάνε δίπλα δίπλα το δακρύβρεχτο σποτάκι της Νέας Δημοκρατίας και τα μπουκέτα του Κασιδιάρη στη Λιάνα Κανέλλη. Δεν ήταν μόνο η χρονική σύμπτωση με μόλις μία μέρα διαφορά. Δεν είναι ούτε καν οι προφανείς συνδέσεις με τους πρώην χρυσαυγίτες, με τον τσεκουράτο Βορίδη και κάτι άλλα καλόπαιδα που σήμερα βρήκαν καταφύγιο στη Νέα Δημοκρατία. Δεν είναι ούτε καν η μεγάλη οικογένεια της πολυκατοικίας από τον Σαμαρά μέχρι τη Ντόρα και τον Μάνο και από τον Μιχαλολιάκο μέχρι τον Τζήμερο, που σε πολλά τους βλέπω να συμφωνούν…
Είναι ο κοινός φόβος. Είναι τα ίδια ψήγματα πανικού για την πραγματική αλλαγή που έρχεται και που φέρνει στο προσκήνιο έναν άλλο κόσμο πιο δίκαιο και πιο δημοκρατικό.
Βλέπω τον ίδιο τρόμο ενός συστήματος που καταρρέει.
Στα υγρά μάτια των παιδιών της διαφήμισης και στα γυμνασμένα χαστούκια του θρασύδειλου, βλέπω ακριβώς τον ίδιο φόβο ότι το παιχνίδι χάνεται. Ένα ολόκληρο σύστημα που θα χρησιμοποιήσει όλα του τα όπλα για να κρατηθεί με νύχια και με δόντια στη θέση του εξουσιαστή.
Μέσα στην αηδία που προκαλούν νομίζω πως είναι ταυτόχρονα και καλά σημάδια…
Δεν τα υποτιμώ. Δείχνουν τις δυσκολίες πριν (αυτή την εβδομάδα που μένει) αλλά κυρίως μετά. Τρομάζω για το πόσο μεγάλη προσπάθεια και σύνεση χρειάζεται αμέσως μετά, αν και εφόσον, τα φέρει έτσι ο λαός.
Αλλά μέσα σε όλα τα άλλα νομίζω είναι η απόδειξη πως φοβούνται, τα έχουν κάνει πάνω τους. Εσείς κρατάτε. Αφήστε τους να ρωτάνε «γιατί κύριε». Θα πάρει απάντηση το κοριτσάκι και ο μπαμπάς της που την παραχώρησε για να παίξει στο σποτάκι.
Όσο για τον Κασιδιάρη, αυτός έχει μέλλον. Όταν μεγαλώσει θα γίνει Βορίδης, δυστυχώς μπορεί κάποτε να γίνει και υπουργός...
