Είναι προκλητική η προσπάθεια να «στηθούν» ερωτήσεις και συνεντεύξεις τώρα στις εκλογές. Βλέπω στημένες (και προφανώς πληρωμένες; ) συνεντεύξεις σε όλα τα κανάλια, αλλά και στο internet. Ίσως πολύ περισσότερο στο internet, το «μέσο της ελευθερίας». Ρίξτε μια προσεκτική ματιά και θα τις δείτε και εσείς.
Επίσης, βλέπω συχνά τους ίδιους και τους ίδιους. Πώς γίνεται να είναι ο Παπακωνστανίνου όπου σταθώ μπροστά μου στο γυαλί της tv ή στην οθόνη του υπολογιστή μου. Γιατί είναι η Ντόρα κάθε τρεις μέρες καλεσμένη στο ίδιο κανάλι; Και πώς γίνεται οι ερωτήσεις να είναι τόσο σκληρές όσο ακριβώς αντέχει το όριο ταλάντωσης του συστήματος;
Το σύστημα βλέπει πως καταρρέει και γυρίζει σε τακτικές του 80 και ακόμα πιο πίσω, σε σκοτεινά χρόνια για τη δημοκρατία και τη δημοσιογραφία. Σε λίγο θα δούμε ξανά και τη συνέντευξη των φοιτητών με τον Μαστοράκη.
Ο Βενιζέλος έδωσε διακαναλική στα μέσα της Κρήτης (όπου είναι υποψήφιος) και κάλεσε μόνο τα μέσα που ήθελε αυτός, απάντησε σε ερωτήσεις που ήθελε αυτός και μιλούσε περίπου 55 από τα 60 λεπτά της συνέντευξης.
Μοιάζει να κάνω μάθημα αλλά δεν είναι έτσι. Κανείς μας δεν είναι τέλειος και όλοι κάποτε παραλείψαμε να ρωτήσουμε ένα «ναι μεν αλλά…» εκεί που έπρεπε και το μετανιώσαμε.
Να μην τα πάρουμε όμως συνάδελφοι. Ακόμα και τώρα στα δύσκολα, να μην τα πάρουμε από κανέναν. Ντροπή. Μας βλέπει κι ο κόσμος.
Και επειδή όπως είπαμε έχει ξυπνήσει πια, σε λίγο δε θα μας χρειάζεται. Θα βρει μόνος του και τις ερωτήσει και τις απαντήσεις…
