Γλίτωσαν τουλάχιστον από το χτύπημα της μοίρας, να απαγγέλλονται οι στίχοι τους μεσάνυχτα στην πόρτα του Μαξίμου. Και μάλιστα από την προσωποποίηση των αγροίκων «βαρβάρων», που δυστυχώς ήρθαν τελικά και που αποδείχτηκε πως δεν ήταν «μια κάποια λύσις…».
Στέκεται σκληρή η ιστορία με τον ποιητή αφού έτσι κι αλλιώς δε θα μπορούσε να προβλέψει πού και ποιος θα βάζει στο στόμα του τα δικά του λόγια… Και σήμερα είναι ο Καρατζαφέρης, που αν ήταν σύγχρονος τους Καβάφη θα τον αποκήρυσσε σίγουρα, ψάχνοντας «κουσούρια» και σκιές, θα έψαχνε το γενεαλογικό του δέντρο για να βρει το ποιόν των συγγενών του και σίγουρα θα τον απέσυρε από τις προθήκες του τηλεβιβλιοπωλείου των αφών Γεωργιάδη.
Ευτυχώς που είναι χρόνια δικαιωμένος ο ποιητής, γιατί αν ήταν ακόμα ζεστός θα κατέληγε να τον αποκηρύξει σαν τον Αγγελόπουλο, ο βουλευτής του κόμματος Πολατίδης.
Θα κάνουν όμως το παιχνίδι τους μέχρι τέλους. Θα ασελγήσουν πάνω σε λόγια και μνήμες και εικόνες μεγάλες, με αντάλλαγμα λίγο καλύτερα ποσοστά στην κάρτα με τους δημοφιλέστερους αρχηγούς. Και ο ποιητής θα βοηθάει σε αυτό άθελά του, υπομονετικά, με ανοχή που μόνο οι ποιητές μπορούν να επιδείξουν…
Τώρα τελευταία στέκεται σκληρή η ιστορία με τους ποιητές των λόγων και των εικόνων. Μα αυτή η ίδια είναι και το μόνο τους καταφύγιο. Γιατί όταν όλα θα περάσουν, αυτό που θα μετράει θα είναι οι σελίδες που τους αφιέρωσε. Ενώ για τους εξερχόμενους του Μαξίμου, η κυρία Ιστορία δε θα έχει χαραμίσει ούτε το σάλιο για να γυρίσει σελίδα.
Μέχρι τότε όμως…
