Είδε μπόλικους από μας στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Και άλλους τόσους στη θέση έμμισθων συμβούλων Τύπου ακόμα και του «μη πολιτικού» Παπαδήμου. Τουλάχιστον αυτοί κάνουνε πιο τίμια δουλειά, σε σχέση με τους άλλους «ανεξάρτητους» εκπροσώπους των τηλεπαραθύρων.
Είδε έναν από μας στη φυλακή για το πάρτυ με τα δομημένα ομόλογα του Ταμείου μας. Είδε έναν άλλο, μέλος σπείρας μπράβων και εκβιαστών στη Θεσσαλονίκη. Μας είδε να μπαίνουμε από την μπροστά και την πίσω πόρτα του Μαξίμου, μας είδε να ανεβοκατεβάζουμε ειδήσεις και κυβερνήσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα του αφεντικού.
Μας είδε να απεργούμε σε ακόμα μία «τζούφια» πανελλαδική απεργία, στην οποία δεν συμμετείχαν οι δημοσιογράφοι της μισής Ελλάδας.
Μας είδε να δεχόμαστε περισσότερη δουλειά με τον μισό μισθό. Μας είδε να το παίζουμε παράγοντες εξαργυρώνοντας την τηλεοπτική μας εικόνα. Μας είδε τιμητές των αγώνων άλλων κλάδων, μας είδε υπερασπιστές της νομιμότητας μόνο όταν είναι εις βάρος του λαού, μας είδε να καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται… Μας είδε από βουλευτές και υπουργούς μέχρι bookmakers και κριτές σε φτηνά show. Μας είδε ανώνυμους blogger στην υπηρεσία της κρατικής ασφάλειας, μας είδε λίγο απ’ όλα. Παίξαμε όλους τους ρόλους.
Και τώρα που η παράσταση τελειώνει, δεν έχει χειροκρότημα.
Κάποτε είχαμε επιχείρημα ότι οι λίγοι χαλάνε την πιάτσα. Είναι όντως λιγότεροι αλλά μας πήραν στο λαιμό τους συνάδελφοι.
Και τώρα δε θα είναι κανείς εκεί να μας πιστέψει ότι αγωνιζόμαστε για αυτούς.
Η ίδια η «κοινή» γνώμη ψοφάει να μας δει ταπεινωμένους, χωρίς δικαιώματα στη δουλειά μας. Το χειρότερο είναι ότι εμείς οι ίδιοι την πείσαμε ότι έτσι πρέπει να γίνει αφού τώρα τα πράγματα είναι δύσκολα και χρειάζονται θυσίες απ’ όλους...
