Δεν ξέρω αν αυτή εδώ η χώρα έχει όντως γεννήσει τη δημοκρατία. Είναι όμως σίγουρο πως την έχει βιάσει ξανά και ξανά, όχι μόνο με τις χούντες αλλά μέχρι και σήμερα, με το είδος του κοινοβουλευτισμού που ανέχεται. Αυτού του κοινοβουλευτισμού που υποτάσσεται στις εντολές του αρχηγού, με αντιπροσώπους που εκπροσωπούν μόνο τη δική τους πολιτική επιβίωση την ώρα που οι ψηφοφόροι τους βοούν να μη σηκώσουν το ξερό τους στα σκληρά μέτρα.
Κι αφού αυτή η δημοκρατία σταμάτησε από καιρό να λειτουργεί υπέρ των πολιτών γιατί να λειτουργήσει το δημοψήφισμα;
Πόσο μεγάλη χάρη θα μας κάνει ο Παπανδρέου να βάλει ένα από τα «sos» ερωτήματα; Θέλετε ή όχι το μνημόνιο, πιστεύετε ή όχι στην αναγκαιότητα των μέτρων, βλέπετε ή όχι φως στο τούνελ και πάτο στο βαρέλι..
Ασφαλώς και δε θα ερωτηθούμε επ’ αυτών. Ασφαλώς η ερώτηση θα είναι συνδυαστική (που λέγαμε και στις πανελλήνιες) και όπως πάντα το ερώτημα θα έχει περισσότερες από μία ερμηνείες. Και θα μπορεί να εκληφθεί απ’ όλους ως νίκη και ως ήττα με την ίδια ευκολία.
Δεν έχω ψηφίσει ποτέ σε δημοψήφισμα, στο τελευταίο, του 74 δε ζούσα.
Διαβάζω όμως, πως και στα 8 δημοψηφίσματα που έχουν γίνει στη χώρα (ακόμα και στις παρωδίες του Κονδύλη και της Χούντας) το ζητούμενο ήταν πολύ συγκεκριμένο. Οι έλληνες κλήθηκαν να αποφασίσουν για το πολίτευμα με την επάνοδο ή εκδίωξη βασιλιάδων ή για την έγκριση Συντάγματος.
Σήμερα και το πολίτευμα και το σύνταγμα έχουν γίνει κουρελόχαρτα. Σήμερα και βασιλιάδες έχουμε, τρεις μάλιστα γιατί ο ένας δε φτάνει πια, και ο πατριωτισμός των ελλήνων δε φαίνεται αρκετός για να μας σώσει. Και τελικώς η διάσωση της τιμής μας επαφίεται αποκλειστικά στους «δεν πληρώνω».
Αναρωτιέμαι για τί θα μας ζητήσει να ψηφίσουμε ο Παπανδρέου.
Ήδη κάτι μου βρωμάει, δεν ξέρω τι όμως ακόμα.
Θα το βρω και θα σας πω…
