Η τετραήμερη απεργία μας με βάζει σε μερικές σκέψεις και το απεργιακό φύλλο του Δρόμου είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε λίγο και για τα «δικά μας».
Μπερδεμένα είναι τα πράγματα στη δουλειά μας.
Αν είχαμε, ας πούμε, να κάνουμε με μια επιχείρηση που πουλάει κονσέρβες ντομάτας τότε τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Ο ιδιοκτήτης έχει κέρδος μόνο από τις κονσέρβες ντομάτας. Εκμεταλλεύεται τους εργάτες και τα χωράφια με τις ντομάτες. Όσο περισσότερες κονσέρβες πουλήσει, τόσο περισσότερο κέρδος θα έχει. Αν οι πωλήσεις πάνε καλά, θα αποκτήσει πλούτο και τότε θα ανοίξει κι άλλο ένα εργοστάσιο να εκμεταλλεύεται εργάτες και χωράφια ντομάτας. Αν οι πωλήσεις πέσουν τότε θα την πληρώσουν πρώτα οι εργάτες που θα χάσουν τη δουλειά τους και μετά τα χωράφια, που θα πουληθούν για να χτιστεί ένα πολυκατάστημα, που μεταξύ άλλων θα πουλάει και κονσέρβες ντομάτας.
Σε μια εφημερίδα όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Διότι ο ιδιοκτήτης πουλάει ειδήσεις αλλά δεν περιμένει να ζήσει από αυτές. Πουλάει ειδήσεις και αγοράζει επιρροή. Την επιρροή την εξαργυρώνει με προμήθειες και δημόσια έργα. Από τα δημόσια έργα εξασφαλίζει διόδια. Με τα έσοδα από τα διόδια φτιάχνει και ένα κανάλι. Και ξαναρχίζει ο κύκλος και ο ιδιοκτήτης εκμεταλλεύεται ξανά από την αρχή τους εργάτες του καναλιού, τους αναγνώστες – τηλεθεατές που επηρεάζει, τους εργάτες στα δημόσια έργα, τους οδηγούς που πληρώνουν τα διόδια.
Γίναμε, οι δημοσιογράφοι κρίκος αυτής της αλυσίδας. Ξέρω, δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Φταίει το σύστημα, οι ίδιοι το έφτιαξαν στα μέτρα τους. Εξάλλου, είναι ακριβό το σπορ των media. Ο εργάτης στις κονσέρβες τομάτας έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να ανοίξει κάποτε δικό του εργοστάσιο από ότι ο εργάτης του καναλιού να ανοίξει δικό του κανάλι. Και έτσι, το μόνο που μας έμεινε είναι το internet και τα blog που μερικές φορές τους τσούζουν τα πισινά αλλά αμφιβάλω αν θα καταφέρουμε να μην τα κάνουν και αυτά μέρος του συστήματός τους.
Τελικά το μόνο που καταφέραμε είναι να έχουμε όργανα που αποφασίζουν 4ημερη απεργία αλλά οι κυριακάτικες εφημερίδες είναι κρεμασμένες από την Πέμπτη στα περίπτερα με μπαγιάτικες ειδήσεις. Ειδήσεις σε κονσέρβα δηλαδή, με μπόλικα συντηρητικά διαφημίσεων. Και έτσι, δεν αλλάζει τίποτα και ο κύκλος της εκμετάλλευσης όλων μας συνεχίζεται κανονικά. Ίσως θα προτιμούσα να δουλεύω στο εργοστάσιο με τις κονσέρβες ντομάτας. Θα ήταν πιο απλά τα πράγματα. Θα ήξερα ότι απολύθηκα επειδή δεν πουλάνε οι ντομάτες. Τώρα προσπαθούν να με πείσουν ότι θα απολυθώ επειδή δεν πλήρωσα διόδια…
