«Πρέπει να αλλάξεις εσύ για να αλλάξει το κράτος. Αν δεν αλλάξεις νοοτροπία και συνήθειες πώς θα πάει μπροστά ο τόπος»;Ίσως η πιο εύγευστη καραμέλα των κυβερνήσεων που πέρασαν από τον τόπο. Πατάει γερά σε μια υπαρκτή δόση αλήθειας, για έναν λαό που τον συνήθισαν στο ρουσφέτι και το φακελάκι. Και από εκεί κάνει ένα νοηματικό άλμα στα βαθιά νερά της συλλογικής μας ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Όταν ο Γιώργος έλεγε «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» μιλούσε στο πρώτο πληθυντικό. Μας είπε “Πάμε...” και πάλι σε πρώτο πληθυντικό. Μας θύμισε λίγο από το «είμαστε στο εμείς» του Μακρυγιάννη και τον ψηφίσαμε...
Όταν όμως έλεγε «λεφτά υπάρχουν» δεν χρησιμοποίησε πρώτο πρόσωπο. Δεν είπε λεφτά έχουμε, ή έχετε. «Υπάρχουν», γενικώς... Και μετά αποδείχτηκε πως εννοούσε τα δικά σου και τα δικά μου, τη σύνταξη της μάνας σου και το επίδομα της χήρας. Επειδή όμως πληρώνω εδώ και δεκαετίες, τώρα πια, στην ερώτηση «εσύ τι κάνεις για να σωθεί η χώρα;» έχω περισσότερες από μία απαντήσεις:
Περιμένω να πάρετε τα 4 δις το χρόνο που θα απέδιδε η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας (Για να μην υπολογίσω τα αναδρομικά τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και δώθε…).
Περιμένω να εξοικονομήσουμε λεφτά από τα 6 δίς των ετήσιων εξοπλιστικών μας δαπανών.
Περιμένω να μαζέψετε τα 7 εκατομμύρια που χρωστάει στην εφορία ο κ. Βοσκόπουλος.
Περιμένω να βρείτε πόσα υπέκλεψε με τις off shore ο Βουλγαράκης και όταν τα βρείτε να τα πάρετε πίσω.
Περιμένω να μάθετε με ποια λεφτά έφτιαξε τα 15 σπίτια ο Τσοχατζόπουλος και να τα πάρετε και αυτά πίσω φυσικά.
Περιμένω να επιστρέψετε το 1 εκατομμύριο μάρκα που πήρε ο Τσουκάτος για το ΠΑΣΟΚ από τη SIEMENS και τα 250.000 ευρώ του Μαντέλη και να βρείτε που είναι τα υπόλοιπα 98 εκατομμύρια που λέει η siemens ότι έδωσε σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.
Περιμένω να πληρώσουν οι ομάδες τα 240 εκατομμύρια που χρωστάνε στο Δημόσιο (φαντάζομαι θα είναι και το πρώτο μέλημα του Κωνσταντόπουλου σε ό,τι αφορά τον Παναθηναϊκό).
Περιμένω να πάρετε από τον Χατζηγάκη τα 20 εκατομμύρια που σπαταλήθηκαν σε “ροζ” και άλλα τηλέφωνα στην ΑΓΡΟΓΗ
Περιμένω γενικώς…
Μέχρι τότε, στο «εμείς» βρίσκονται τα κορόιδα. Τις δύο συντάξεις τις έκοψαν μέσα σε μια νύχτα. Ένα “χραπ” και να τα λεφτά. Ενώ για όλους τους παραπάνω «οι υποθέσεις θα πάρουν τον δρόμο της Δικαιοσύνης». Κι όμως, δε με νοιάζει αν θα πάνε φυλακή. Τα λεφτά να δώσουν…
Και ενώ εγώ πληρώνω και περιμένω, μου πιπιλάς την καραμέλα της συλλογικής ευθύνης και της μεγάλης εθνικής προσπάθειας. Συμμετοχική δημοκρατία και ηλεκτρονική διακυβέρνηση. Πράσινη ανάπτυξη και ιντερνετική διαβούλευση.
Όπεν γκοβ και κις μάι ας…
