Δύσκολα νομίζω θα πορευτούμε ως χώρα χωρίς τη συμμετοχή του Σάββα Τσιτουρίδη στην πολιτική ζωή του τόπου. Μας καθησύχασε ευτυχώς δηλώνοντας πως είναι αποφασισμένος να μην κάτσει σπίτι του. Δώξα το θεώ και μεγάλη η χάρη Του, του μεγαλοδύναμου... Δικαιωματικά αφιερωμένο το σποτάκι της 15ης Σεπτεμβρίου.
Ακούστε:
Για να είμαι δίκαιος όμως, αντιγράφω εδώ όλη τη νυχτερινή δήλωσή του:
H απόφαση αποκλεισμού μου από τα ψηφοδέλτια της Νέας δημοκρατίας είναι μία ανήθικη πολιτικά απόφαση αυτών που φαίνεται να κάνουν κουμάντο σήμερα στην Ρηγίλλης και στο Μαξίμου.
Η απόφαση αυτή, πριν απ’ όλα, παραβιάζει μία βασική αρχή μίας πολιτείας δικαίου. Αυτή που επιβάλει ώστε ο καθένας να κρίνεται από την αποδεδειγμένη αλήθεια και μόνο απ’ αυτήν. Και κανείς δεν μπορεί να συκοφαντείται, να απαξιώνεται και να ευτελίζεται αυθαίρετα από κρυπτόμενες εξουσίες για επικοινωνιακούς λόγους ή για να χρησιμοποιηθεί, για μία ακόμη φορά, ως σωσίβιο στην προσπάθεια αποτυχημένων και διαπλεκομένων να διασωθούν.
Στο παρελθόν, όταν και πάλι σήκωσα τον σταυρό άλλων, προέταξα την ανάγκη της συντεταγμένης πορείας και σιώπησα. Τώρα δεν θα κάνω το ίδιο. Το οφείλω στους γονείς μου. Το οφείλω στα παιδιά μου. Πρώτιστα όμως το οφείλω σ’ αυτούς που με πιστεύουν, είναι υπερήφανοι για μένα σε όλη την Ελλάδα και με εξέλεξαν και το 2007 στο Κιλκίς, κλείνοντας τα αυτιά τους στη λάσπη και στη συκοφαντία και εκείνης της εποχής. Από τότε έως και σήμερα υπηρέτησα συντεταγμένα και με ευθύνη την παράταξη και στήριξα με όλες τις δυνάμεις μου τις κυβερνήσεις του Κ. Καραμανλή.
Η απαράδεκτη απόφαση αποκλεισμού είναι προσβλητική για αυτούς που με τίμησαν το 2007. Στημένες και ιδιοτελείς δημοσκοπήσεις επαγγελματιών μυστικοσυμβούλων και σταλινικές πρακτικές αποκεφαλισμού διαφωνούντων με τους εκλεκτούς της διαπλοκής, δεν μπορούν να υποκαθιστούν την κρίση των πολιτών. Είμαι υποχρεωμένος να αντιδράσω. Για το πλαίσιο και τη βάση της περαιτέρω πολιτικής πορείας μου θα μιλήσω στις επόμενες ημέρες. Θέλω να διαβεβαιώσω στους φίλους μου και σε όσους με πιστεύουν ότι δεν θα κάνω το χατίρι σε κανένα να καθίσω στο σπίτι μου.
Οι αρχές, οι ιδέες, οι αξίες και η φλόγα που μας οδήγησαν στον ριζοσπαστισμό του 1997 και αποτέλεσαν την βάση για αντίσταση σ’ αυτούς που θέλουν να διαφεντεύουν τον τόπο εξωθεσμικά, θα είναι και πάλι ο δρόμος για πολλούς από εμάς. Δύσκολος και ανηφορικός δρόμος. Αλλά πιο αναγκαίος από ποτέ.
