Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

*κρήτη: Κατερίνα, η πασοκτζού

«Πρώτα πλήρωνα το ρεύμα της τοπικής του ΠΑΣΟΚ και μετά του σπιτιού μου», μου έλεγε η κυρία Κατερίνα από το Καστέλλι. «Πασοκτζού είμαι όλα μου τα χρόνια και πόνεσα και έτρεξα για το κόμμα. Και τώρα μας παίρνουν το Δήμο από το Καστέλλι».

Καλά, για το Δήμο στενοχωριέσαι, σκεφτόμουν εγώ από μέσα μου. Εδώ αποδεικνύεται πως πλήρωνες το ρεύμα του ΠΑΣΟΚ για να σπουδάσει ο Μαντέλης την κόρη του. Πλήρωνες εσύ το ρεύμα στο Καστέλι για να βλέπουν στην Αθήνα να υπογράφουν σωστά για τις προμήθειες του ΟΤΕ και του ΟΣΕ, πάντα κατά κει απ’ όπου είχαν έρθει οι μίζες.

Το πλήρωνε το ρεύμα η κυρία Κατερίνα, αλλά φως δεν είδε. Και σήμερα την πιάνει το παράπονο. Καλά οι κλεψιές, καλά οι μίζες, καλά τα σκάνδαλα. Εκεί δε μπορεί να κάνει τίποτα. Της έκοψαν και τα δώρα στη σύνταξη, χαλάλι κι αυτά… Αλλά να της χαλάσουνε το Δήμο;

Είναι παλιά «πασοκτζού» αυτή, θυμάται καλά. Θυμάται τον Αντρέα να λέει «Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία» και βλέπει τώρα τον Γιώργο να μιλά για «διαβούλευση». Ποια διαβούλευση; Στο Καστέλλι τους είπαν να διαλέξουν, να πουν τη γνώμη τους για το χωροταξικό. Το Α ή το Β; Εκείνοι διάλεξαν το Α και το υπουργείο έκανε το Β. Ξεκάθαρα πράγματα. Η διαβούλευση ακόμα μια φανφάρα για πέταμα.

Σήμερα τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ στο Καστέλλι είναι κλειστά. Κατέβηκαν στο Ηράκλειο και παρέδωσαν τα κλειδιά στα κεντρικά της νομαρχιακής. Μαζί με μερικά αυγά στα τζάμια. «Και πόσο παίρνει ρε παιδιά στο Καστέλλι το ΠΑΣΟΚ», τους ρωτάω. «Ίσα με 68,3» μου λένε.

Και η κυρία Κατερίνα εκεί, πασοκτζού. Πάντα με πλουμιστά λόγια τη στόλιζαν. Ξεκίνησε από κυρίαρχος λαός κι έγινε τιμημένα γηρατειά. Κι εκείνη εκεί, ΠΑΣΟΚ.

Συμπάθα με αν τις διαβάσεις αυτές τις γραμμές κυρία Κατερίνα, αλλά μου θύμισες την ταινία με τον Κωνσταντάρα ναύαρχο που τον νόμιζαν για πνιγμένο και κατασπάραζαν το βιος του. Και στο μνημόσυνό του, μέσα στα πλουμιστά λόγια, ανάμεσα στα «αξιομακάριστε» και «αξιομνημόνευτε» βρέθηκε ένας μόνο, πραγματικός φίλος, να πει «ήσουν καλός, ήσουν χρυσός, αλλά ήσουν μεγάλο κορόιδο». Συμπάθα με κυρία Κατερίνα, κι εγώ σα φίλος σου στα λέω.